*Η Ψυχανάλυση και ο ρόλος της στην Παραψυχολογία*

Ενημερωθείτε σχετικά με τους επιστημονικούς κλάδους που ερευνούν - μελετούν και απαντούν, σε όλα όσα ο άνθρωπος φοβάται.. είτε διότι δεν τα γνωρίζει, είτε διότι δεν τα καταλαβαίνει !!

 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι και φίλες μου.

Η επιστήμη της Ψυχοερεύνησης έχεις ρίζες αρχαιοελληνικές όπως όλες άλλωστε, ωστόσο στην συνέχεια "παλινδρόμησαν" για λόγους που αναφέρω στο άρθρο μου, και όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, για μεγάλο χρονικό διάστημα ειδικότερα η Αστρονομία και η Ιατρική είχαν σχεδόν "αφανιστεί" !!

Ακόμη και στις μέρες μας, η Ψυχανάλυση και κατ’ επέκταση η Παραψυχολογία, συνεχίζουν δυστυχώς να είναι απ’ τις παρεξηγημένες έννοιες σε κάποιες χώρες, όπως και στην Ελλάδα.

Επίσης, συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο "Μετά_φυσικό" εννοώντας κάτι αφύσικο ως μια μαγική υπερδύναμη (συνήθως τρομακτική), ενώ δεν υπάρχει τίποτα εκτός – μετά της φύσεως. 

Ασφαλώς όμως υπάρχει το "Υπέρ_φυσικό", αυτό δηλαδή που υπερβαίνει του συνηθισμένου όπως θα δείτε παρακάτω, που χαρακτηρίζεται ως «Ψυχοκινητικό Φαινόμενο» ή «Μορφή Τηλεπάθειας» κ.ά. 

 
Οι λανθασμένες εντυπώσεις βέβαια, δεν οφείλονται μόνο στην άγνοια όπως σε παλαιότερα χρόνια, όπου ακόμη και για επιδημίες – πανδημίες (όπως Χολέρα – Πανούκλα κ.ά) δημιουργούσαν οι λαοί θρύλους με την φαντασία τους !!  

Ως ακόμη ένα παράδειγμα, θυμηθείτε πως σε παλαιότερες εποχές και ειδικά στον Μεσαίωνα, οι άνθρωποι απέδιδαν οτιδήποτε ανεξήγητο - άγνωστο για την εποχή εκείνη (ακόμη και σε ότι αφορούσε θέματα υγείας), άλλοτε σε δυνάμεις του σκότους - άλλοτε σε πνεύματα νεκρών ή ακόμη και σε φαντάσματα, όπως και στην λεγόμενη μαύρη μαγεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεωρούν ισχυρότερη την δύναμη του κακού απ’ την δύναμη του καλού, και μάλιστα, είχαν την πεποίθηση ότι υπερτερούσε η δύναμη του σατανά απ’ Του Θεού !!. 
 
Λίγο αργότερα, τα Υπερφυσικά Φαινόμενα ορίζονταν ως «Ανεξήγητα Φαινόμενα».. και μάλιστα λειτουργούσαν κέντρα ερευνών «Ανεξήγητων Φαινομένων». 

Αλλά καθώς και τότε ακόμη, στο άκουσμα και μόνο το «άγνωστο - ανεξήγητο» τρομάζει εφόσον είναι κάτι πέραν απ’ το γνωστικό πεδίο του ανθρώπου.. έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργεί ο άνθρωπος με την φαντασία του διάφορες εκδοχές γι’ αυτό το ανεξήγητο συμβάν. Συνήθως ανατριχιαστικές - τρομακτικές, όπως όμως και σε άλλες περιπτώσεις μυθοποιημένες - ωραιοποιημένες.. σε κάθε περίπτωση ωστόσο, σίγουρα εξωπραγματικές !!

 
     Στις μέρες μας, το κάθε Υπερφυσικό Φανόμενο αναλύεται και αποδεικνύεται πώς "λειτουργεί", απομυθοποιώντας όσα εννοούνταν με τον όρο Μεταφυσικά ή Ανεξήγητα. Και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Παραψυχολογία, όπως δήλωσε και ο Zeilinger (βραβευμένος με νόμπελ στην Κβαντική Φυσική), συμβαδίζει σε παράλληλους δρόμους με την Κβαντική.  

Ωστόσο οι λανθασμένες εντυπώσεις ακόμη και στις μέρες μας, δεν οφείλονται απλά και μόνο στην άγνοια, αλλά σε αρκετούς παράγοντες και κυρίως στην "σκόπιμη" παραπληροφόρηση, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.  

"Διαβάστε περισσότερα"...  

Επομένως αγαπημένοι μου αναγνώστες, πριν όλων θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο ορισμός της Ψυχανάλυσης:

Η Ψυχανάλυση είναι όντως μία μορφή ψυχοθεραπείας, που θεμελιωτής της είναι ο Sigmund Freud (Ζίγκμουντ Φρόϊντ). Ήταν ο πρώτος που σε νεότερες εποχές μετά τους αρχαίους προγόνους μας (όπως θα δείτε παρακάτω), ο οποίος ανέπτυξε θεωρίες σχετικά με Παραψυχολογικά Φαινόμενα.

 
Την λέξη «Parapsychologie» την καθιέρωσε ωστόσο πρώτος ο Γερμανός καθηγητής φιλοσοφίας Max Dessoir, όταν σε άρθρο του το 1889 όπου ανέλυσε τα «οριακά φαινόμενα», και τότε εμπνεύστηκε τον όρο «παραψυχολογία»,  για να δώσει τον ορισμό στην συγκεκριμένη επιστήμη.  
Ωστόσο ο όρος παραψυχολογία έμεινε στην αφάνεια τουλάχιστον μέχρι το 1937, όπου ο Joseph Rhine, ίδρυσε το παραψυχολογικό εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο Duke των ΗΠΑ, o οποίος και θεμελίωσε την εργαστηριακή Παραψυχολογία, σε βαθμό περίπου όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
 
Ο όρος Ψυχικές Έρευνες: 
Κέντρα Ψυχικών Ερευνών (όπως ονομάζουμε σήμερα τα παραψυχολογικά εργαστήρια), υπήρχαν ωστόσο από την αρχαιότητα. Διδάκτορες Φιλοσοφικών Σχολών στην αρχαία Ελλάδα, (νοεπλατωνικοί, νεοπυθαγόρειοι κ.ά), ήσαν οι αρχαιότεροι Ψυχοερευνητές. Στην κατηγορία αυτή των Ψυχοερευνητών, υπάγονται όλοι εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται με θέματα γύρω από την ψυχή του ανθρώπου και των πάσης φύσεως παραψυχολογικών θεμάτων.
 
Ο Freud χρησιμοποιώντας τους δύο όρους «ψυχή + ανάλυση», λέγεται ότι στηρίχτηκε στην θεωρία του Σωκράτη, «η κατανόηση είναι βαθύτερη της γνώσης».
Βάσει αυτού εφάρμοσε την λεκτική ψυχοθεραπεία, και απέδειξε πως ενώ η Ψυχιατρική όπως και ο αναπτυσσόμενος ακόμη τότε κλάδος της Ψυχολογίας αντιλαμβάνονται τις ψυχικές διαταραχές ως παθήσεις που αντιμετωπίζονται με φαρμακευτικές αγωγές, σε πολλές περιπτώσεις τα αίτια είναι βαθύτερα και δεν επιδέχονται θεραπεία μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Τα αίτια οφείλονται στην «μη_κατανόηση» που δεν συγκαταλέγεται στις καθολικά αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες σχετικά με στις ψυχικές παθήσεις.
        
       Ωστόσο, στις μέρες μας είναι γνωστές σχεδόν όλες τις εγκεφαλικές λειτουργίες μας. Κάποιες από αυτές βεβαίως επηρεάζουν ψυχολογικά το άτομο. Και καθώς η μέθοδος της Ψυχανάλυσης αποσκοπεί στον έλεγχο της «Αισθητήριας  Μνήμης» και στην καλλιέργεια της «Αισθηματικής Νοημοσύνης», συνιστώ να διαβάσετε τα σχετικά άρθρα μου, ώστε να μην επαναλαμβάνομαι.  

Ο όγκος του συγκεκριμένου άρθρου μου ήδη είναι μεγάλος (αναπόφευκτο βεβαίως), διότι επιβάλλεται να το παρουσιάσω εμπεριστατωμένα. Το προαναφερόμενο άρθρο μου, συνιστώ να διαβάσετε ανοίγοντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://mariannafordouni.blogspot.com/2021/11/blog-post.html

 

* * Ψυχοσωματικές Παθήσεις:

Θεωρώ χρήσιμο να συμπληρώσω πως είναι γνωστό πλέον στην εποχή μας ότι πολλές παθήσεις χαρακτηρίζονται ως ψυχοσωματικές. 

Στις πιο γνωστές παθήσεις που χαρακτηρίζονται ως ψυχοσωματικές είναι η κατάθλιψη - οι κρίσεις πανικού - ποικίλες φοβίες (όπως αγοραφοβία) και πολλές άλλες. 

   

Δυστυχώς όμως σε πολλές χώρες, ο νευρολόγος ή ο ψυχίατρος έχουν παράλληλα και αρμοδιότητες ψυχολόγου. Δεν θα σχολιάσω τους λόγους, απλά θα αναφέρω ότι και πριν ορισμένα χρόνια, το ίδιο συνέβαινε και στην Ελλάδα. Επιτέλους όμως δειλά – δειλά άρχισαν να διαχωρίζονται οι ειδικότητες, άρχισαν να δημιουργούνται κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης, και οι παρεξηγημένες έννοιες ψυχολογία - ψυχανάλυση, αποκαταστάθηκε στον επιστημονικό χώρο. 
Και επιπλέον στις μέρες μας, όποια πληροφορία θέλουμε μπορούμε να την βρούμε στο διαδίκτυο. Επομένως πρέπει να ενημερωθούμε (εάν δεν γνωρίζουμε), ώστε κάνοντας τους σωστούς διαχωρισμούς να γνωρίζουμε σε ποια ειδικότητα θα πρέπει να απευθυνθούμε. H αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες, οι αρμοδιότητες όμως διαφέρουν αισθητά.
 
Συγκεκριμένα: 
Οι παθήσεις (ασθένειες) που σχετίζονται με διανοητικές επιπλοκές – έλλειψη αντίληψης αυτοσυντήρησης –  σχιζοφρένεια – τα σύνδρομα του νευρικού συστήματος –εγκεφαλικού συστήματος κ.ά, άλλοτε είναι αρμοδιότητα Ψυχίατρου και άλλοτε Νευρολόγου. Όπως π.χ. επιληψία – σκλήρυνση κατά πλάκας – νόσος του Πάρκινσον κ.ά. 

Ενώ, το φάσμα των διαταραχών που αντιμετωπίζει ο Ψυχολόγος, όπως δηλαδή, κατάθλιψη – κρίσεις πανικού - διαταραχές προσωπικότητας – κλειστοφοβία κ.ά, διαφέρει αισθητά από το φάσμα των διαταραχών που αντιμετωπίζει ο Ψυχίατρος. Συνεπώς διαφέρει τόσο η θεραπευτική μέθοδος, όσο και η φαρμακευτική αγωγή.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρω ότι δεν χρήζουν φαρμακευτικής υποστήριξης όλες οι περιπτώσεις ψυχολογικών προβλημάτων. Ωστόσο, υπάρχουν άτομα που δεν μπορούν να δεχτούν το ενδεχόμενο, να επισκεφτούν κάποιον ιατρό και να μην τους γράψει έστω μία συνταγή. Τούτο διότι έχουν την εντύπωση ότι μόνο η φαρμακευτική αγωγή θα φέρει αποτελέσματα.
Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις, έχουν γίνει πειραματισμοί στους παθόντες. Τους δόθηκαν ουσίες που ήταν απλά και μόνο βιταμίνες, και στην ιδέα και μόνο ότι το φάρμακο τους ωφελεί, πράγματι είχε θεαματικά αποτελέσματα το υποτιθέμενο “θαυματουργό” φάρμακο !!.
Οπότε άτομα τα οποία χρήζουν ήπιας φαρμακευτικής υποστήριξης, μπορούν να βοηθηθούν με κάποια ελαφράς μορφής ηρεμιστικά που είναι αβλαβή για τον οργανισμό, καθότι αρκετά από αυτά χορηγούνται ακόμη και κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης. Επιπλέον, δεν δημιουργούν εθισμό, κάτι που ο κόσμος το φοβάται ιδιαίτερα.

~ ~ Η Ψυχανάλυση δεν συνιστάται μόνο σε σοβαρές ψυχικές παθήσεις:
 

       Πρόκειται για λεκτική μέθοδο (μέσω διαλόγων), που πολλές φορές επιφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας, ειδικά σε ανθρώπους που σε κάποια περίοδο της ζωής τους βίωσαν τραυματικές εμπειρίες. 
Επομένως, ο ορισμός της «ψυχοθεραπείας» έχει ευρύτερες έννοιες και ωφελιμότητες. Η Ψυχανάλυση στην ουσία, στοχεύει στην κατανόηση του ψυχικού κόσμου του αναλυόμενου ατόμου, εξετάζοντας αυτόν ως μια ξεχωριστή – μοναδική περίπτωση, καθώς ο καθένας από εμάς, βιώνει με μοναδικό τρόπο τις εμπειρίες του. Και ο ίδιος από την δική του πλευρά, να αποδεχθεί όσα συνέβαλαν ώστε να απεγκλωβιστεί από την υποκειμενική του κρίση.
 
Ας μην πιάνουμε όμως τα άκρα. Θα αναφερθώ σε ορισμένες απ’ τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις, όπου μετά από ελάχιστες συνεδρίες, ο αναλυόμενος χρησιμοποιεί τον ψυχαναλυτή του μόνο εφόσον χρειαστεί κάποια υποστήριξη.
Περιπτώσεις όπως:
Ενώ το άτομο έχει αποβάλλει τις φοβίες του, χρειάζεται επιβεβαίωση ότι δεν θα επανέλθουν.
Ενώ το άτομο γνωρίζει την ορθή αντιμετώπιση του προβλήματος του, χρειάζεται ενθάρρυνση για να το χειριστεί.
Ενώ το άτομο αποδέχεται το γεγονός ότι βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα σε μια λάθος σχέση, χρειάζεται να αποκτήσει διαφορετική οπτική για να απεγκλωβιστεί.
Περιπτώσεις λοιπόν που όσο κι αν μας ακούγονται αδιάφορες όταν δεν τις βιώνουμε οι ίδιοι, γι’ αυτούς που τις βιώνουν όμως .. γίνονται καθημερινοί εφιάλτες !!. 
Επομένως το φάσμα της ωφελιμότητας είναι πολύ πιο ευρύτερο. Η ψυχανάλυση χρησιμοποιεί έναν «βασικό κανόνα», σύμφωνα με τον οποίο ο αναλυόμενος δέχεται να αναφέρει στον αναλυτή ελεύθερα και αυθόρμητα οτιδήποτε σκέπτεται και νιώθει, δίχως να υποκρύπτει τίποτε ή να προσχεδιάζει τον τρόπο που θα το εκφράσει. Βασικό είναι ο αναλυόμενος να δεχτεί τον ρόλο του αναλυτή ως μία δεύτερη δική του εσωτερική φωνή, διότι ο σκοπός των ερωτήσεων είναι να οδηγηθεί σε μνήμες, που προσφέρουν πλούσιο ασυνείδητο υλικό. 
Σίγουρα όλες οι μνήμες δεν είναι ευχάριστες, καθότι δεν υπάρχει ανθρώπινη ψυχή που να μην έχει λαβωθεί από τραυματικές εμπειρίες. Πληγές που πιθανόν συνεχίζουν να  αιμορραγούν και δημιουργούν φοβίες ακόμη κι όταν όλα πάνε καλά. Και τότε νιώθουμε συγκρούσεις μέσα μας, του τύπου, «φοβάμαι να χαρώ, μην μου βγεί ξινό» !!. 

Μέσω της Ψυχανάλυσης ερμηνεύονται ακόμη και τα όνειρα:
 
Ερμηνεύονται λοιπόν όλες οι συμπεριφορές, όπως επίσης και τα επαναλαμβανόμενα όνειρα, τα οποία συνήθως είναι εφιάλτες !!.
Πράγματι, αφού μάλιστα, η ερμηνεία των ονείρων αποτελεί βασικό στοιχείο της ψυχανάλυσης. Άλλοτε συνδέονται με τις τρέχουσες συγκρούσεις μας, άλλοτε με κάποιες μακροχρόνιες αναμονές, άλλοτε με διάφορες στερήσεις μας, κι άλλοτε με ξεθωριασμένες παιδικές αναμνήσεις μας. Και όπως τόνισε ο Freud:
«Το όνειρο αποτελεί τον βασιλικό δρόμο για το ασυνείδητο, και ο ελεύθερος συνειρμός του αναλυόμενου πάνω στους συμβολισμούς του ονείρου, αποκαλύπτει πολλές φορές βαθιά κρυμμένες επιθυμίες, όπως και ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις».
Επίσης η ανάγκη ανταπόκρισης στα αισθήματα μας – η έλλειψη κατανόησης από το περιβάλλον μας – η επιθυμία απόκτησης ιδανικού συντρόφου ή φίλου – η απώλεια αγαπημένου προσώπου κ.ά. ενδέχεται να μας “στοιχειώνουν” απ’ την παιδική μας ηλικία ακόμη.
Η διαφορά είναι ότι στην παιδική ηλικία, συνήθως δίνουμε χώρο στα όνειρα μας μέσα στην πραγματική μας ζωή. Όπως π.χ. δημιουργούμε φανταστικούς φίλους. Ως ένα σημείο, θεωρείστε το φυσιολογικό. Μην “τρέχετε” το παιδί σε παιδοψυχολόγους. Ενώ όταν βρισκόμαστε σε ηλικία που πλέον συμβιβαζόμαστε να πορευτούμε με όσα έχουμε, τότε, αυτά που δεν έχουμε αναζητούν θέση στα όνειρα μας.
 
Ασφαλώς υπάρχουν και τα λεγόμενα «προφητικά όνειρα», αλλά γι’ αυτήν την περίπτωση, αναφέρομαι σε άλλο άρθρο του ιδίου αρχείου μου.
 

* * Η Ψυχανάλυση στον χώρο της Παραψυχολογίας:

Θεωρία του Ηρόδοτου = ιατρός, φιλόσοφος 1^ος αιώνας μ.Χ.

«Η ανάλυση του συναισθήματος, διδάσκει όσα δεν γνωρίζει η λογική» !!.  
«Για να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας, χρειαζόμαστε τους άλλους ανθρώπους, τους χρειαζόμαστε συναισθηματικά και πνευματικά. Χρειαζόμαστε να γνωρίσουμε όλα τα συναισθήματα, πριν συνειδητοποιήσουμε τους εαυτούς μας. Το συναίσθημα διδάσκει όσα δεν γνωρίζει η λογική» !!.

Προτείνω να διαβάσετε σχετικό άρθρο μου "Συναισθηματική Νοημοσύνη", ανοίγοντας τον σύνδεσμο: https://mariannafordouni.blogspot.com/2021/11/iq-eq.html

     
     Κακώς λοιπόν η έννοια της Παραψυχολογίας συνεχίζει να είναι μια απ’ τις παρεξηγημένες έννοιες στην Ελλάδα. Τούτο διότι πολλοί έχουν εσφαλμένη εντύπωση σχετικά με αυτόν τον επιστημονικό κλάδο. Οι περισσότεροι Ψυχαναλυτές (αναφέρομαι κυρίως σε όσους υδρεύουν στον εξωτερικό), βρίσκονται παράλληλα και στον χώρο της Παραψυχολογίας.
Η κλάδο της Παραψυχολογία καλείται να ερμηνεύσει όσα δεν κατανοεί η λογική, επειδή η λογική στηρίζεται σε όσα γίνονται αντιληπτά από τις βασικές αισθήσεις (όραση – ακοή – όσφρηση – γεύση – αφή), δηλαδή στηρίζεται σε όσα έχουν αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες, ή σε όσα είναι εφικτά από πρακτικής πλευράς.
 
Η Παραψυχολογία επομένως είναι ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με την μελέτη διαφόρων φαινομένων, πραγματικών ή και υποτιθέμενων, που μοιάζουν ως ανεξήγητα με βάση τις σημερινές καθολικά αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες. Οι μελέτες –  έρευνες – τα πειράματα, εξετάζονται σε κέντρα Ψυχικών Ερευνών.

Απώτερος σκοπός είναι να “απομυθοποιηθεί” το μεταφυσικό, αναζητώντας εξηγήσεις ικανές να ερμηνεύσουν την “άγνωστη πραγματικότητα”. 

Ως παράδειγμα, θυμηθείτε πως σε παλαιότερες εποχές και ειδικά στον Μεσαίωνα, οι άνθρωποι απέδιδαν οτιδήποτε ανεξήγητο - άγνωστο για την εποχή εκείνη, άλλοτε σε δυνάμεις του σκότους - άλλοτε σε πνεύματα νεκρών ή ακόμη και σε φαντάσματα, όπως και στην λεγόμενη μαύρη μαγεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεωρούν ισχυρότερη την δύναμη του κακού απ’ την δύναμη του καλού, όπως δηλαδή ότι υπερτερούσε η δύναμη του σατανά απ’ Του Θεού !!. 

Επομένως ο όρος «Μεταφυσικό» ανήκει στον Μεσαίωνα (απλά συνηθίσαμε να τον χρησιμοποιούμαι), ενώ ο σωστός όρος είναι «Οριακά Φαινόμενα» που σημαίνει «Υπερφυσικό», διότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν ανήκει στην φύση, τίποτα το μετά_φυσικό.
 
       Στην κατηγορία λοιπόν των Ψυχοερευνητών, (επαναλαμβάνω) υπάγονται όλοι εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται με θέματα γύρω από την ψυχή του ανθρώπου και των πάσης φύσεως παραψυχολογικών θεμάτων.
Κατά την παραψυχολογική έρευνα, είναι απαραίτητη και η συνεργασία με άλλους επιστημονικούς τομείς.
Για παράδειγμα, η έρευνα πάνω στην «υπεραισθησιακή αντίληψη» απαιτεί την συνεργασία με την πειραματική ψυχολογία, ενώ η έρευνα πάνω στα λεγόμενα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα την συνεργασία με τον τομέα της Φυσικής.
Δεν είναι ένας παραδοσιακός επιστημονικός τομέας. Είναι ένας συνεχώς εξελισσόμενος χώρος, όπου διάφορες ειδικότητες (όπως φιλόσοφοι, ανθρωπολόγοι, γλωσσολόγοι, ιστορικοί, εθνολόγοι, ψυχίατροι και νευροφυσιολόγοι κ.ά) μπορούν να παίξουν σημαντικότατο ρόλο στην ολοκλήρωση των συμπερασμάτων.
 

~ ~ Η Ψυχανάλυση ως μέσον εντοπισμού του Ψυχοκινητικού ατόμου, «άτομο πηγή»:

Με απλά λόγια:
Άτομα «πηγή» χαρακτηρίζονται αυτά, που εκτός των ψυχικών τους  δυνάμεων, η εκδήλωση του φαινομένου σχετίζεται και με την οργανική τους λειτουργία όπως θα δείτε παρακάτω. Ενώ άτομα που διαθέτουν κάποιες ψυχικές δυνάμεις μη αντιληπτές σε άλλους, ανήκουν σε άλλη κατηγορία.
Οι πιο σύγχρονες έρευνες εντόπισαν αρκετά κοινά τα χαρακτηριστικά στα άτομα «πηγή».  Μάλιστα, τα περισσότερα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, ή δεν το γνωρίζουν έως να εκδηλωθεί – ή το καταπιέζουν διότι φοβούνται να το αφήσουν να εκδηλωθεί.

        Φανταστείτε ότι έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις που σε παλαιότερες εποχές τα άτομα «πηγή» οδηγούνταν σε φρενοκομεία – ψυχιατρεία. Κάποια από αυτά μάλιστα, θεωρήθηκαν δαιμονισμένα από τον περίγυρο του. Και τούτο διότι οι συμπεριφορές τους αλλά και οι αφηγήσεις τους για τα δεδομένα της Ψυχιατρικής, ήταν πέραν κάθε λογικής.

Στο παρόν άρθρο μου θα αναφέρω ενδεικτικά μόνο δύο περιπτώσεις:
 
Η υπόθεση «Rosenheim» σημειώθηκε ως η πλέον αξιόπιστη εκδήλωση του Φαινόμενου Τηλεκίνησης.
Μια νεαρή γραμματέας στην νομική εταιρία στο Rosenheim (Ροσενχάϊμ μικρή πόλη της Γερμανία), άθελα της προκαλούσε χάος στην εταιρία. Έκλειναν διακόπτες του ρεύματος, στριφογύριζαν ή μετακινούνταν μικροαντικείμενα, ακούγονταν περίεργοι ήχοι κ.ά. Κατόπιν προσεχτικής έρευνας από παραψυχολόγους, φυσικούς, δημοσιογράφους και αστυνομικούς, η πιθανότητα απάτης αποκλείστηκε. 
Μετά την απόλυση της η νεαρή γραμματέας, απευθύνθηκε σε Ψυχαναλυτή και σταδιακά άρχισε να αποκτά τον έλεγχο, έως που έπαψε να εκδηλώνει ασυναίσθητα το φαινόμενο.
        Την υπόθεση ερεύνησε ο Δρ. Friedbert Karger του Ινστιτούτου Max Planck Institute, ο οποίος αργότερα δήλωσε ότι, «το φαινόμενο φαίνεται να είναι 100% ανεξήγητο από την φυσική».  Ωστόσο, σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για Ψυχοκίνες (ΡΚ).. που ως παράδειγμα, κάποιος που εκδηλώνει PK είναι σε θέση να μετακινήσει αντικείμενα, να σπάσει κρύσταλλα κ.ά… έως και να κάμψει ένα κουτάλι με το μυαλό του !!.
 
Στο Πανεπιστήμιο Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, έγινε έρευνα σχετικά με την ικανότητα της σκέψης να επηρεάζει μεταλλικά αντικείμενα. Ο επικεφαλής Φυσικός John Hasted συμπεριέλαβε στο πείραμα αυτό νεαρούς εθελοντές φοιτητές, οι οποίοι ήταν επηρεασμένοι από τον γνωστό ταχυδακτυλουργού Uri Geller (Ούρι Γγέλλερ), και ήδη είχαν αρχίσει να εξασκούνται. Οι φοιτητές χωρίστηκαν σε ομάδες και σε διαφορετικούς χώρους. Στους εθελοντές τοποθετήθηκαν σένσορες και ζητήθηκε να λυγίσουν με την σκέψη τους μικρά μεταλλικά αντικείμενα. Επιτυχία είχε μόνο μια μικρή μειοψηφία. Πιθανολογήθηκε ότι ανάμεσα τους υπήρχε «άτομο πηγή».

* * * Ωστόσο μετά από μικρό χρονικό διάστημα, εκδηλώθηκε το Φαινόμενο Αυτόματης Γραφής σε έναν από τους φοιτητές. Που σημαίνει:
Κρατώντας στα δάχτυλα ένα μολυβί ή στυλό, και αφήνοντας ελεύθερο το χέρι επάνω σε μία κόλλα χαρτί, αυτό αρχίζει να κινείται και να γράφει λέξεις έως και ολόκληρες προτάσεις (ασυναίσθητα), δίχως την συνειδητή σκέψη του ατόμου. Δηλαδή σαν να είναι το χέρι ανεξάρτητο, και μάλιστα αλλάζει ο γραφικός χαρακτήρας του ατόμου.
Κατά κανόνα, δεν βγαίνει νόημα από τα γραφόμενα, διότι πρόκειται για διάσπαρτες “πληροφορίες”, που οφείλονται σε μία μορφή Τηλεπάθειας.
Όμως, δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει αυτό, αλλά “απελευθερώνεται” υλικό που βρίσκεται αποθηκευμένο στο υποσυνείδητο του ατόμου. Αλλά καθώς το άτομο επηρεάζεται από το ασυνήθιστο φαινόμενο, το οποίο του δίνει την εντύπωση ότι “κάτι” επιχειρεί να επικοινωνήσει μαζί του, και στην προσπάθεια του “να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα” συνεχίζει να πειραματίζεται, έως που χάνεται στην σφαίρα του παραλόγου.
Επίλογος: Προφανώς ο νεαρός ενθουσιάστηκε και συνέχισε να πειραματίζεται μόνος του με αυτήν την “απρόσμενη” ικανότητα του, σε σημείο να πάσχει από εφιάλτες και τάσεις αυτοκτονίας. Οδηγήθηκε σε νευρολογική κλινική, και είναι άγνωστη η τύχη του.
 
Η λανθασμένη εντύπωση τρομάζει την ψυχή !!.
 
Ο τρόπος λοιπόν εκδήλωσης του όποιου Φαινομένου, μπορεί να βοηθήσει τον Ψυχαναλυτή – Ψυχοερευνητή στον εντοπισμό του σημείου ελέγχου, καθότι όλα τα φαινόμενα σχετίζονται με τον λόγο που το άτομο «πηγή» φτάνει σε σημείο να εκδηλώσει το φαινόμενο.  
 
Ο όρος «Ψυχοκίνηση» κυριολεκτικά σημαίνει «κίνηση με την σκέψη». Πρόκειται για την ικανότητα επιρροής στην ύλη μονάχα με την δύναμη της σκέψης. Η ψυχοκίνηση παραμένει μια ικανότητα της ανθρώπινης σκέψης, που παραμένει υπό συζήτηση.  Αλλά καθώς κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του συστατικά της φύσης, όπως και την ζωτική της δύναμη, προφανώς στο γεγονός αυτό έχει στηριχθεί η θεωρία ότι, «οι κινήσεις των στοιχείων της φύσης (αέρας – φωτιά – γή – νερό .. κ.ά), μονάχα με την δύναμη της θέλησης του ανθρώπου, είναι αληθινές». 
 
* * Στην κατηγορία της Ψυχοκίνησης ανήκουν αρκετές ικανότητες:

    Όπως η δυνατότητα αλλαγής θερμοκρασίας σε έναν κλειστό χώρο (κρυοκίνηση - θερμοκίνηση), πρόκληση φωτιάς ή έλεγχος της φωτιάς (πυροκίνηση), η πρόκληση μικρών δονήσεων στο έδαφος σαν μικρούς σεισμούς  (γαιοκίνηση), η πρόκληση χαμηλής 

εντάσεων διαπεραστικών ήχων (ηχοκίνηση) χειραγώγηση υγρού στοιχείου (υδατοκίνηση) .. κ.ά. 

     Περαιτέρω έρευνες επιβεβαίωσαν τα παραπάνω συμπεράσματα, και επιπλέον εντόπισαν ότι το Φαινόμενο της Ψυχοκίνησης δεν προκαλείται από ένα και μόνο άτομο είτε συνειδητά είτε ασυναίσθητα, αλλά κι από ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με κοινό σκοπό. Φαίνεται ότι αυτό που συμβαίνει είναι η "συν-δημιουργία ψυχολογικής δυναμικής", τόσο δυνατής, που γίνεται Ψυχοκινητική μάζα. Άλλωστε γι’ αυτό και η κάθε θρησκεία (ως παράδειγμα), καλεί τους πιστούς της να προσευχηθούν σε ομάδες. 

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ: ακόμη ένα σχετικό άρθρο μου είναι «Ο λύκος και η σχέση του με την Ονειροπαγίδα».

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Αγαπημένοι μου αναγνώστες. Θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ περισσότερο στο παρόν άρθρο μου, καθότι όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα Φαινόμενα, είναι θέματα που αναπτύσσω και αναλύω σε άλλα άρθρα μου στο ίδιο Blog μου.

Δείτε στην δεξιά πλευρά της αρχικής σελίδα τις αναρτήσεις, ανοίξτε τους μήνες κατά σειρά. 

 

Συμβουλή μου:

Επί σειρά πολλών ετών έχουν γίνει άπειρα επιστημονικά πειράματα, και όντως πολλά άτομα δεν γνωρίζουν τις Ψυχοκινητικές δυνάμεις τους ή δεν τις ελέγχους. Σε αντίθεση με αυτό, έχουν εντοπιστεί επαγγελματίες μέντιουμ ή πνευματιστές, οι οποίοι με την δύναμη της Ψυχοκίνησης τους πείθουν τους πελάτες τους ότι υπάρχει πνεύμα στο περιβάλλον τους, ή τους καταδιώκει κάποια κατάρα κ.ά. Εντυπωσιάζει αλλά και τρομάζει η παρουσίαση όσων υποστηρίζουν, ωστόσο σκεφτείτε ότι με παρόμοιους τρόπους οι ταχυδακτυλουργοί μας παρουσιάζουν απίστευτα πράγματα, μόνο που στην δεύτερη περίπτωση γνωρίζουμε ότι πρόκειται για «τρίκ» και το διασκεδάζουμε.

Εάν αντιληφθείτε λοιπόν να σας συμβαίνει κάτι "ανεξήγητο", το οποίο επαναλαμβάνεται, μην το επιτρέπεται να σας τρομάζει διότι τότε το μυαλό πλάθει εξωπραγματικά σενάριο. Δεχθείτε ότι τα πάντα ανήκουν στην φύση μας, γι' αυτό ό,τι δεν το γνωρίζουμε ψάχνουμε να το πληροφορηθούμε από έγκαιρες πηγές.   

*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*

ΜΑΡΙΑΝΝΑ