* *Ο ορισμός της «Ψυχοκίνησης» που εξηγεί τις υπερφυσικές ιδιότητες του ατόμου:

 

Τίποτα δεν θεωρείται πλέον ως Φαινόμενο Ανεξήγητο ή Μεταφυσικό, διότι, τα πάντα είναι δημιούργημα της ίδιας της Φύσης.. 

και όντως.. ο άνθρωπος αλληλοεπιδρά με τις «φυσικές ενεργειακές πηγές» με αποτέλεσμα να  μπορεί να χειραγωγεί στοιχεία της φύσης, όπως και αντικείμενα !!  

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου. 

Οι λανθασμένες εντυπώσεις δεν οφείλονται μόνο στην άγνοια αλλά και σε αρκετούς άλλους παράγοντες, που δεν είναι επί της παρούσης να αναφέρω. 
Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι ο άνθρωπος ανέκαθεν φοβόταν ό,τι δεν γνώριζε ή δεν το καταλάβαινε. Και είναι φυσιολογικό να τρομάζει το “άγνωστο” εφόσον είναι κάτι πέραν απ’ το γνωστικό μας πεδίο, με αποτέλεσμα το σκεπτικό να δημιουργεί διάφορες εκδοχές για το ανεξήγητο συμβάν. Συνήθως εξωπραγματικές, για τις οποίες συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο "Μετά_φυσικές" εννοώντας αφύσικες παρουσίες ή δυνάμεις (κυρίως σκοτεινές, τρομακτικές), ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα που δεν είναι δημιούργημα της ίδιας της φύσης !!
 
Ως παράδειγμα, θυμηθείτε πως σε παλαιότερες εποχές και ειδικά στον Μεσαίωνα, οι άνθρωποι απέδιδαν οτιδήποτε ανεξήγητο - άγνωστο για την εποχή εκείνη, άλλοτε σε δυνάμεις του σκότους - άλλοτε σε πνεύματα νεκρών ή ακόμη και σε φαντάσματα, όπως και στην λεγόμενη μαύρη μαγεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεωρούν ισχυρότερη την δύναμη του κακού απ’ την δύναμη του καλού, δηλαδή, ότι υπερτερούσε η δύναμη του σατανά απ’ Του Θεού !!. 
 
Στην συνέχεια τα άγνωστα φαινόμενα χαρακτηρίστηκαν ως «Ανεξήγητα Φαινόμενα», και άρχισαν να λειτουργούσαν κέντρα ερευνών Ανεξήγητων Φαινομένων. Στις μέρες μας ονομάζονται κέντρα Ψυχικών Ερευνών ή αλλιώς Παραψυχολογικά Εργαστήρια, όπου εκτός των άλλων γίνονται έρευνες σχετικά με τις "ενεργειακές πηγές", όπως ονομάζονται από την σύγχρονη φυσική Κβαντική.  

Συνοπτικά επομένως, κλείνοντας τον πρόλογο προσθέτω ότι πλέον μπορούμε να γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα να θεωρείται μεταφυσικό. Ωστόσο υπάρχει το "Υπέρ_φυσικό", αυτό δηλαδή που υπερβαίνει τα όρια του συνηθισμένου (όπως θα δείτε παρακάτω), και χαρακτηρίζεται ως «Ψυχοκινητικό Φαινόμενο»: 
 
Διαβάστε περισσότερα >>  
 
* * Ψυχανάλυση - Ψυχοερεύνηση, στον χώρο της Παραψυχολογίας*
 
Πριν όλων θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο ορισμός της Ψυχανάλυσης, ώστε να γίνει κατανοητός ο πολυεπιστημονικός κλάδος της Ψυχοερεύνησης και Παραψυχολογίας που βαδίζει σε παράλληλους δρόμους με την σύγχρονη φυσική Κβαντική:

Ο όρος Ψυχικές Έρευνες: 
Κέντρα Ψυχικών Ερευνών (αλλιώς παραψυχολογικά εργαστήρια), υπήρχαν ωστόσο από την αρχαιότητα στην Ελλάδα. Διδάκτορες Φιλοσοφικών Σχολών (νοεπλατωνικοί, νεοπυθαγόρειοι κ.ά), ήσαν οι πρώτοι Ψυχοερευνητές. Στην κατηγορία των Ψυχοερευνητών, υπάγονται όλοι εκείνοι που ασχολούνται με θέματα ψυχής και των πάσης φύσεως παραψυχολογικών θεμάτων.
 
Η Ψυχανάλυση είναι όντως μία μορφή ψυχοθεραπείας, που θεμελιωτής της είναι ο Sigmund Freud (Ζίγκμουντ Φρόϊντ). Μάλιστα ήταν ο πρώτος που σε νεότερες εποχές μετά τους αρχαίους προγόνους μας εστίασε στα «οριακά φαινόμενα», και ανέπτυξε θεωρίες για τα Παραψυχολογικά Φαινόμενα.
 
Ωστόσο την λέξη «Parapsychologie» την καθιέρωσε πρώτος ο Γερμανός καθηγητής φιλοσοφίας Max Dessoir, όταν σε άρθρο του το 1889 ανέλυσε τα «οριακά φαινόμενα», και τότε εμπνεύστηκε τον όρο «παραψυχολογία», για να δώσει τον ορισμό στην συγκεκριμένη επιστήμη.  
Όμως ο όρος παραψυχολογία έμεινε στην αφάνεια τουλάχιστον μέχρι το 1937, όπου ο Joseph Rhine ίδρυσε το παραψυχολογικό εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο Duke των ΗΠΑ, o οποίος και θεμελίωσε την εργαστηριακή Παραψυχολογία, σε βαθμό σχεδόν όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
 
«Ψυχή + Ανάλυση»: Θεωρία του Σωκράτη, «η κατανόηση είναι βαθύτερη της γνώσης».
Χρησιμοποιώντας τους δύο όρους «ψυχή + ανάλυση», λέγεται ότι ο Freud στηρίχτηκε στην παραπάνω θεωρία, και βάσει αυτής εφάρμοσε την λεκτική ψυχοθεραπεία. Μέσω αυτής απέδειξε πως, ενώ η Ψυχιατρική όπως και ο αναπτυσσόμενος ακόμη τότε κλάδος της Ψυχολογίας αντιλαμβάνονται τις ψυχικές διαταραχές ως παθήσεις που αντιμετωπίζονται με φαρμακευτικές αγωγές, στις περισσότερες περιπτώσεις τα αίτια είναι βαθύτερα και δεν επιδέχονται θεραπεία μέσω φαρμάκων. Απέδειξε πως τα αίτια οφείλονται στην «μη_κατανόηση», κάτι που δεν συγκαταλέγεται στις καθολικά αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες σχετικά με στις ψυχικές παθήσεις.
        
~ ~ Στο σημείο αυτό θεωρώ χρήσιμο να συμπληρώσω πως στην εποχή μας είναι πλέον γνωστό ότι, πολλές παθήσεις χαρακτηρίζονται ως Ψυχοσωματικές, ωστόσο δεν πρέπει να σας μπερδεύουν οι ειδικότητες που ασχολούνται με αυτές.  
Συγκεκριμένα: 
Οι παθήσεις (ασθένειες) που σχετίζονται με διανοητικές επιπλοκές – έλλειψη αντίληψης αυτοσυντήρησης –  σχιζοφρένεια – τα σύνδρομα του νευρικού συστήματος – εγκεφαλικού συστήματος κ.ά, άλλοτε είναι αρμοδιότητα Ψυχίατρου και άλλοτε Νευρολόγου, ή Νευροψυχίατρου. Όπως π.χ. επιληψία – σκλήρυνση κατά πλάκας – νόσος του Πάρκινσον κ.ά.
Ενώ, το φάσμα των διαταραχών που αντιμετωπίζει ο Ψυχολόγος και Ψυχαναλυτής, διαφέρει αισθητά από το φάσμα των διαταραχών που αντιμετωπίζουν οι παραπάνω. Συνεπώς διαφέρει τόσο η θεραπευτική μέθοδος, όσο και η φαρμακευτική αγωγή.
Στις πιο γνωστές παθήσεις που χαρακτηρίζονται ως ψυχοσωματικές, είναι η κατάθλιψη - οι κρίσεις πανικού - διαταραχές προσωπικότητας ή διαθέσεων – διάφορες φοβίες (όπως αγοραφοβία, κλειστοφοβία) – υπνοβασία, και πολλές άλλες.  
 

~ ~ Η Ψυχανάλυση δεν συνιστάται μόνο σε σοβαρές ψυχολογικές παθήσεις:
 
Θεωρία του Ηρόδοτου (ιατρός, φιλόσοφος 1^ος αιώνας μ.Χ). «Το συναίσθημα διδάσκει όσα δεν γνωρίζει η λογική» !!.  
 
       Πρόκειται για λεκτική μέθοδο (μέσω διαλόγων), που πολλές φορές επιφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας, ειδικά σε ανθρώπους που βίωσαν τραυματικές εμπειρίες. 
Η ψυχανάλυση χρησιμοποιεί έναν «βασικό κανόνα», σύμφωνα με τον οποίο ο αναλυόμενος δέχεται να αναφέρει στον αναλυτή ελεύθερα και αυθόρμητα οτιδήποτε σκέπτεται και νιώθει, δίχως να υποκρύπτει τίποτε ή να προσχεδιάζει τον τρόπο που θα το εκφράσει. Βασικό είναι ο αναλυόμενος να δεχτεί τον ρόλο του αναλυτή ως μία δεύτερη δική του εσωτερική φωνή, διότι ο σκοπός των ερωτήσεων είναι να οδηγηθεί σε μνήμες, που προσφέρουν πλούσιο ασυνείδητο υλικό.
Η Ψυχανάλυση στην ουσία, στοχεύει στην κατανόηση του ψυχικού κόσμου του αναλυόμενου ατόμου, εξετάζοντας αυτόν ως μια ξεχωριστή – μοναδική περίπτωση, καθώς ο καθένας από εμάς, βιώνει με μοναδικό τρόπο τις εμπειρίες του. Αλλά και το ίδιο το άτομο απ’ την δική του πλευρά, συμβάλει στο να απεγκλωβιστεί από την υποκειμενική κρίση του. 
Σίγουρα όλες οι μνήμες δεν είναι ευχάριστες, καθότι δεν υπάρχει ανθρώπινη ψυχή που να μην έχει λαβωθεί. Πληγές που πιθανόν συνεχίζουν να  αιμορραγούν και δημιουργούν φοβίες ακόμη κι όταν όλα πάνε καλά. Και τότε νιώθουμε συγκρούσεις μέσα μας, του τύπου, «φοβάμαι να χαρώ, μην μου βγεί ξινό» !!. 
Επομένως ας μην πιάνουμε τα άκρα. Θα αναφερθώ σε ορισμένες απ’ τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις, όπου μετά από ορισμένες συνεδρίες, ο αναλυόμενος χρησιμοποιεί τον ψυχαναλυτή του μόνο εφόσον χρειαστεί κάποια συμβουλή ή επιβεβαίωση.
Περιπτώσεις όπως:
Ενώ το άτομο έχει αποβάλλει τις φοβίες του, χρειάζεται επιβεβαίωση ότι δεν θα επανέλθουν.
Ενώ το άτομο γνωρίζει την ορθή αντιμετώπιση του προβλήματος του, χρειάζεται ενθάρρυνση για να το χειριστεί.
Ενώ το άτομο αποδέχεται το γεγονός ότι βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα σε μια λάθος κατάσταση, χρειάζεται να αποκτήσει διαφορετική οπτική για να απεγκλωβιστεί.
Περιπτώσεις λοιπόν που μας ακούγονται αδιάφορες όταν δεν τις βιώνουμε οι ίδιοι, γι’ αυτούς όμως που τις βιώνουν .. γίνονται καθημερινοί εφιάλτες !!. 
 
 

Η Ψυχανάλυση ως μέσον εντοπισμού του Ψυχοκινητικού ατόμου, «άτομο πηγή»:
 
Η θέση της Ψυχανάλυσης στον χώρο της Παραψυχολογίας είναι απαραίτητη. 

Οι περισσότεροι Ψυχαναλυτές (αναφέρομαι κυρίως σε όσους υδρεύουν στον εξωτερικό), βρίσκονται παράλληλα και στον χώρο της Παραψυχολογίας. Και κακώς συνεχίζει να υπάρχει εσφαλμένη εντύπωση για την έννοια της Παραψυχολογίας στην Ελλάδα, καθώς πρόκειται για πολυεπιστημονικό κλάδο.
 
Η Παραψυχολογία καλείται να ερμηνεύσει όσα δεν κατανοεί η λογική, επειδή η λογική στηρίζεται σε όσα γίνονται αντιληπτά από τις βασικές αισθήσεις (όραση – ακοή – όσφρηση – γεύση – αφή), δηλαδή στηρίζεται σε όσα έχουν αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες, ή σε όσα είναι εφικτά από πρακτικής πλευράς.
 
Η Παραψυχολογία επομένως είναι ο κλάδος που ασχολείται με την μελέτη διαφόρων φαινομένων, πραγματικών ή και υποτιθέμενων, που μοιάζουν ως ανεξήγητα με βάση τις σημερινές καθολικά αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες. Οι μελέτες –  έρευνες – τα πειράματα, εξετάζονται σε κέντρα Ψυχικών Ερευνών.
Απώτερος σκοπός είναι να “απομυθοποιηθεί” το μεταφυσικό, αναζητώντας εξηγήσεις ικανές να ερμηνεύσουν την “άγνωστη πραγματικότητα”.
Κατά την παραψυχολογική έρευνα, είναι απαραίτητη η συνεργασία και με άλλους επιστημονικούς τομείς. Για παράδειγμα, η έρευνα πάνω στην «υπεραισθησιακή αντίληψη» απαιτεί την συνεργασία με την πειραματική Ψυχολογία, ενώ η έρευνα πάνω στα λεγόμενα ανεξήγητα υπερφυσικά φαινόμενα, την συνεργασία με τον τομέα της Φυσικής, κ.λ.π.

Η Παραψυχολογία επομένως δεν είναι ένας παραδοσιακός επιστημονικός τομέας. Είναι ένας συνεχώς εξελισσόμενος χώρος, όπου ομάδες ατόμων διαφορετικών ειδικοτήτων (όπως ανθρωπολόγοι, νευροφυσιολόγοι, κυτταρολόγοι, γλωσσολόγοι, εθνολόγοι, αρχαιολόγοι, μετεωρολόγοι, αστρονόμοι, ιστορικοί κ.ά) μπορούν να παίξουν σημαντικότατο ρόλο στην ολοκλήρωση των συμπερασμάτων.
 
Στην κατηγορία των Ψυχοερευνητών, (επαναλαμβάνω) υπάγονται όλοι εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται με θέματα γύρω από την ψυχή του ανθρώπου και των πάσης φύσεως παραψυχολογικών θεμάτων.
Συνεπώς, ο όρος «Μεταφυσικό» ανήκει στον Μεσαίωνα (απλά συνηθίσαμε να τον χρησιμοποιούμε), ενώ ο σωστός όρος είναι «Οριακά Φαινόμενα» που σημαίνει «Υπερφυσικό», διότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν ανήκει στην φύση, τίποτα το μετά_φυσικό.
 
 
* * Ο άνθρωπος «πηγή» μπορεί όντως να χειραγωγεί τα στοιχεία της φύσης, ή και αντικείμενα:
 
Ο ορισμός με απλά λόγια:
Άτομα «πηγή» χαρακτηρίζονται αυτά, που εκτός των ψυχικών τους δυνάμεων, η εκδήλωση του φαινομένου σχετίζεται και με την οργανική τους λειτουργία όπως θα δείτε παρακάτω.
Ενώ άτομα που διαθέτουν ψυχικές δυνάμεις μη αντιληπτές σε άλλους, ανήκουν σε άλλη κατηγορία. Συνήθως πρόκειται για τηλεπαθητικά άτομα, όπως αναλύω σε προηγούμενο άρθρο μου.  
 
Οι πιο σύγχρονες έρευνες εντόπισαν αρκετά κοινά τα χαρακτηριστικά στα άτομα «πηγή»:
Μάλιστα, τα περισσότερα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, ή δεν το γνωρίζουν έως να εκδηλωθεί – ή το καταπιέζουν διότι φοβούνται να το αφήσουν να εκδηλωθεί.
Φανταστείτε ότι έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις, που σε άλλες εποχές τα άτομα «πηγή» κατέληγαν σε φρενοκομεία – ψυχιατρεία. Κάποια από αυτά μάλιστα, θεωρήθηκαν δαιμονισμένα από τον περίγυρο του. Και τούτο διότι οι συμπεριφορές τους αλλά και οι αφηγήσεις τους για τα δεδομένα της Ψυχιατρικής, ήταν πέραν κάθε λογικής.


Στο παρόν άρθρο μου θα αναφέρω ενδεικτικά μόνο δύο περιπτώσεις που απασχόλησαν κέντρα Ψυχικών Ερευνών:
 
       Α) Η υπόθεση «Rosenheim» σημειώθηκε ως η πλέον αξιόπιστη εκδήλωση του Φαινόμενου Τηλεκίνησης.
Μια νεαρή γραμματέας στην νομική εταιρία στο Rosenheim (Ροσενχάϊμ μικρή πόλη της Γερμανία), άθελα της προκαλούσε χάος στην εταιρία. Έκλειναν διακόπτες του ρεύματος, στριφογύριζαν ή μετακινούνταν μικροαντικείμενα, ακούγονταν περίεργοι ήχοι κ.ά. Κατόπιν προσεχτικής έρευνας από παραψυχολόγους, φυσικούς, δημοσιογράφους και αστυνομικούς, η πιθανότητα απάτης αποκλείστηκε. 
Μετά την απόλυση της η νεαρή γραμματέας, απευθύνθηκε σε Ψυχαναλυτή και σταδιακά άρχισε να αποκτά τον έλεγχο, έως που έπαψε να εκδηλώνει ασυναίσθητα το φαινόμενο.
        Την υπόθεση ερεύνησε ο Δρ. Friedbert Karger του Ινστιτούτου Max Planck Institute, ο οποίος αργότερα δήλωσε ότι, «το φαινόμενο φαίνεται να είναι 100% ανεξήγητο από την φυσική».  Ωστόσο σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για Ψυχοκίνες (ΡΚ) που ως παράδειγμα, κάποιος που εκδηλώνει PK είναι σε θέση να μετακινήσει αντικείμενα, να σπάσει κρύσταλλα κ.ά… έως και να κάμψει ένα κουτάλι με το μυαλό του !!.
 
      Β) Στο Πανεπιστήμιο Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, έγινε έρευνα σχετικά με την ικανότητα της σκέψης να επηρεάζει μεταλλικά αντικείμενα. Ο επικεφαλής Φυσικός John Hasted συμπεριέλαβε στο πείραμα αυτό νεαρούς εθελοντές φοιτητές, οι οποίοι ήταν επηρεασμένοι από τον γνωστό ταχυδακτυλουργού Uri Geller (Ούρι Γγέλλερ). Οι φοιτητές χωρίστηκαν σε ομάδες και σε διαφορετικούς χώρους, και άρχισαν να εξασκούνται.
Στους εθελοντές τοποθετήθηκαν σένσορες, και ζητήθηκε να λυγίσουν με την σκέψη τους μικρά μεταλλικά αντικείμενα. Επιτυχία είχε μόνο μια μικρή μειοψηφία. Ωστόσο πιθανολογήθηκε ότι η επιτυχία δεν οφείλονταν στον καθένα από αυτούς χωριστά, αλλά διότι ανάμεσα τους υπήρχε κάποιο άτομο «πηγή».
Μετά όμως από μικρό χρονικό διάστημα, εκδηλώθηκε το Φαινόμενο Αυτόματης Γραφής σε έναν από τους συμμετέχοντες φοιτητές. Που σημαίνει:
Κρατώντας στα δάχτυλα ένα μολυβί ή στυλό, και αφήνοντας ελεύθερο το χέρι επάνω σε μία κόλλα χαρτί, αυτό αρχίζει να κινείται και να γράφει λέξεις έως και ολόκληρες προτάσεις (ασυναίσθητα), δίχως την συνειδητή σκέψη του ατόμου. Δηλαδή σαν να είναι το χέρι ανεξάρτητο, και μάλιστα αλλάζει ο γραφικός χαρακτήρας του ατόμου.
Κατά κανόνα, δεν βγαίνει νόημα από τα γραφόμενα διότι πρόκειται για διάσπαρτες “πληροφορίες”, εκτός εάν προκύπτει μία απ’ τις μορφές Τηλεπάθειας.
 
Ωστόσο, συνήθως συμβαίνει απλά, να “απελευθερώνεται” υλικό που βρίσκεται αποθηκευμένο στο υποσυνείδητο του ατόμου. Καθώς όμως το άτομο επηρεάζεται απ’ το ασυνήθιστο φαινόμενο, το οποίο του δίνει την εντύπωση ότι “κάτι” επιχειρεί να επικοινωνήσει μαζί του.. και στην προσπάθεια του “να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα”, συνεχίζει να πειραματίζεται έως που χάνεται στην σφαίρα του παραλόγου.
Προφανώς λοιπόν ο προαναφερόμενος νεαρός ενθουσιάστηκε, και έτσι συνέχισε να πειραματίζεται μόνος του με αυτήν την “απρόσμενη” ικανότητα του, σε σημείο να πάσχει από εφιάλτες και τάσεις αυτοκτονίας. Οδηγήθηκε σε νευρολογική κλινική, και είναι άγνωστη η τύχη του !!.
 
Ο τρόπος λοιπόν εκδήλωσης του οποιουδήποτε Ψυχοκινητικού Φαινομένου, μπορεί να βοηθήσει τον Ψυχαναλυτή – Ψυχοερευνητή στον εντοπισμό του σημείου ελέγχου, καθότι όλα τα φαινόμενα σχετίζονται με τον λόγο που το άτομο «πηγή» φτάνει σε σημείο να εκδηλώσει το φαινόμενο.  
 
 
* * Στην κατηγορία της Ψυχοκίνησης ανήκουν αρκετές ικανότητες:
 
Ο όρος «Ψυχοκίνηση» κυριολεκτικά σημαίνει «κίνηση με την σκέψη».

Πρόκειται για την ικανότητα επιρροής στην ύλη μονάχα με την δύναμη της σκέψης. Η ψυχοκίνηση θεωρείται μια ικανότητα της ανθρώπινης σκέψης, που παραμένει υπό συζήτηση.  Αλλά καθώς κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του συστατικά της φύσης, όπως και την ζωτική της δύναμη, προφανώς στο γεγονός αυτό έχει στηριχθεί η διατύπωση ότι, «οι κινήσεις των στοιχείων της φύσης (αέρας – φωτιά – γή – νερό .. κ.ά), μονάχα με την δύναμη της θέλησης του ανθρώπου, είναι αληθινές». 
 
Παραδείγματα:
Όπως η δυνατότητα αλλαγής θερμοκρασίας ειδικά σε κλειστό χώρο (κρυοκίνηση - θερμοκίνηση), πρόκληση φωτιάς ή έλεγχος της φωτιάς (πυροκίνηση), η πρόκληση δονήσεων στο έδαφος σαν μικρούς σεισμούς (γαιοκίνηση), 
η πρόκληση χαμηλής εντάσεων ήχων - ή και διαπεραστικών ήχων ικανών για θραύσεις κρυστάλλων (ηχοκίνηση) χειραγώγηση υγρού στοιχείου (υδατοκίνηση) .. κ.ά. 
 
Περαιτέρω επιστημονικές έρευνες και πειράματα, επιβεβαίωσαν ως υπαρκτά τα παραπάνω φαινόμενα, και επιπλέον εντόπισαν ότι το Φαινόμενο της Ψυχοκίνησης δεν προκαλείται από ένα και μόνο άτομο (είτε συνειδητά είτε ασυναίσθητα), αλλά κι από ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με κοινό σκοπό. Άλλωστε γι’ αυτό και η κάθε θρησκεία (ως παράδειγμα), καλεί τους πιστούς της να προσεύχονται σε ομάδες. 
Φαίνεται ότι αυτό που συμβαίνει είναι η συν-δημιουργία ψυχικής δυναμικής, τόσο δυνατής, που γίνεται Ψυχοκινητική μάζα.
 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
 
Αγαπημένοι μου αναγνώστες. Θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ περισσότερο στο παρόν άρθρο μου, καθότι όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα Φαινόμενα, είναι θέματα που αναπτύσσω και αναλύω σε συναφή άρθρα μου.

Συμβουλή μου:

Επί σειρά πολλών ετών έχουν γίνει άπειρα επιστημονικά πειράματα, και όντως πολλά άτομα δεν γνωρίζουν τις Ψυχοκινητικές δυνάμεις τους ή δεν τις ελέγχουν. Σε αντίθεση με αυτό, έχουν εντοπιστεί επαγγελματίες μέντιουμ ή πνευματιστές, οι οποίοι με την δύναμη της Ψυχοκίνησης τους, πείθουν τους πελάτες τους ότι υπάρχει πνεύμα στο περιβάλλον τους, ή τους καταδιώκει κάποια κατάρα κ.ά.
Εντυπωσιάζει αλλά και τρομάζει η παρουσίαση όσων υποστηρίζουν, ωστόσο σκεφτείτε ότι με παρόμοιους τρόπους οι ταχυδακτυλουργοί μας παρουσιάζουν απίστευτα πράγματα, μόνο που στην δεύτερη περίπτωση γνωρίζουμε ότι πρόκειται για «τρίκ» και το διασκεδάζουμε.
Εάν αντιληφθείτε λοιπόν να σας συμβαίνει κάτι «ανεξήγητο», το οποίο επαναλαμβάνεται, μην επιτρέπεται να σας τρομάζει διότι τότε το μυαλό πλάθει εξωπραγματικά σενάρια. Δεχθείτε ότι τα πάντα ανήκουν στην φύση μας, γι’ αυτό ό,τι δεν το γνωρίζουμε, ψάχνουμε να το πληροφορηθούμε από έγκυρες πηγές.  
 
 
Προτείνω να διαβάσετε το άρθρο μου «Οι διαφορές μεταξύ Διαίσθησης και Τηλεπάθειας»:

https://mariannafordouni.blogspot.com/2021/12/blog-post.html
 
 
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*