Στην Ψυχανάλυση αποφεύγονται οι δυσκολονόητες θεωρίες και επιστημονικές ορολογίες, κάτι το οποίο κάνει εξαιρετικά δύσκολο το έργο του αναλυτή, ειδικότερα όταν πρόκειται για θέματα ψυχής, ενστικτώδεις γνώσεις, έμφυτης συνειδητότητας κ.λ.π… θέματα που έντονα αντικρούονται από τους υλιστές. Εάν όμως δεν υπήρχαν τα παραπάνω στοιχεία στην ανθρώπινη φύση, δεν θα φτάναμε απ΄την εποχή των σπηλαίων στην σημερινή μας εξέλιξη ασφαλώς !!.
Μια ακόμη θεωρία δημιούργημα της «Συνειδητότητας» (έμφυτης συνειδητοποίησης), καθώς τα «Αρχέτυπα» (ενστικτώδεις γνώσεις) ποτέ δεν είναι λάθος, ακόμη κι όταν η θεωρία έχει μυθικές ερμηνείες. Λογικό άλλωστε που κατά τις εποχές εκείνες μόνο μέσω των μύθων και θρύλων μπορούσε να εξηγηθεί η πραγματικότητα.
Το ένστικτο λοιπόν είναι αυτό που οδηγεί στην θεωρία την οποία στην συνέχεια εξετάζει η επιστήμη, που στην περίπτωση αυτή η μυθική αρχαιοελληνική Αστρολογία, συνέβαλε στην ανάπτυξη της Αστρονομίας.
Βέβαια, η
μετέπειτα εξελισσόμενη Δυτική Αστρολογία, πρόσθεσε δικά της στατιστικά
στοιχεία, ώστε να υπάρχει καθημερινό ενδιαφέρον.
Ωστόσο σκοπός μου δεν είναι να ασκήσω κριτική επί αυτού, διαφωνώ όμως με την εντύπωση που έχει δοθεί ότι είμαστε «μαριονέτες» του Σύμπαντος αναλόγως των συνδυασμών των θέσεων των ουράνιων σωμάτων. Αντιθέτως, το Σύμπαν τάσσεται πάντα υπέρ των προσδοκιών μας, ασχέτως σε ποιόν Ζωδιακό Αστερισμό ανήκουμε. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από την διαχείριση των θετικών ή αρνητικών επιρροών στο γενικότερο περιβάλλον μας επί της Γής.
Ο Steve Taylor, Ανώτερος Λέκτορας Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Λιντς Μπέκετ της Βρετανίας, έχει γράψει σε ένα άρθρο του:
Όταν οι επιστήμονες ξεκίνησαν να ερευνούν την έννοια της «συνειδητότητας», οι περισσότεροι ήταν βέβαιοι ότι οι μέθοδοι εγκεφαλικής απεικόνισης, θα μας επέτρεπαν να δούμε τον τρόπο που τα δισεκατομμύρια εγκεφαλικών Νευρώνων συνεργάζονται για να δημιουργήσουν την υποκειμενική μας εμπειρία (συνειδητοποίηση δηλαδή).
Αρχικά οι Νευροεπιστήμονες θεωρούσαν ότι η Συνειδητότητα βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πέρασαν πάνω από αρκετές δεκαετίες εντατικής έρευνας και θεωρίας, η πρόοδος που σημειώθηκε είναι ελάχιστη, καθώς κανείς τους δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς συμβαίνει πραγματικά αυτό, εφόσον δεν κατανοούν ότι τα Αμυντικά Αντανακλαστικά που τα διεγείρουν τα «Πρωτογενή Ένστικτα», είναι “η προίκα” της κάθε ψυχής. Ιδιότητες του αθάνατου στοιχείου μας λοιπόν, που ονομάστηκε Ψυχή στους αρχαίους χρόνους στην Ελλάδα !!»
Φίλοι μου, δεν θέλω να σας κουράσω αναλύοντας την εξέλιξη μας από τα βάθη των αιώνων (έχω ήδη δημοσιεύσει σχετικά άρθρα μου), ωστόσο έστω συνοπτικά θα πρέπει να αναφερθώ στην αρχαία Ελλάδα, όπου πρωτολειτούργησαν Κέντρα Ψυχικών Ερευνών. Οι μελέτες των προγόνων μας άφησαν πλούσιο υλικό στις επόμενες γενιές, ώστε να εξελιχτούν καί οι επιστήμες με αντικείμενο τα άυλα στοιχεία της φύσης, που σ’ αυτά συμπεριλαμβάνεται το πνεύμα, η ψυχή, η αύρα ουράνιων σωμάτων, όπως και οι επιστήμες που ερευνούν τις υλικές ενεργειακές πηγές επί της γής αλλά και τις αθέατες επί του ουρανού. Ακόμη και η σύγχρονη Αστροφυσική, η Κβαντική κ.ά (εάν το καλοεξετάσετε), έχει εξελιχθεί βασιζόμενη σε μελέτες των αρχαίων προγόνων μας.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ανθρώπινη ύπαρξη αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης. Συνεπώς αναμενόμενο ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων να αρχίσουν οι μελέτες σχετικά και με την επίδραση των στοιχείων της φύσης και των ουράνιων σωμάτων στον άνθρωπο, την διαμόρφωση του χαρακτήρα του λόγω αυτών, αλλά και σε ό,τι αφορά τόσο την σωματική όσο και ψυχική του υγεία.
Οι απόψεις του Αριστοτέλη ήταν επίσης η αφορμή για την πρώτη προσπάθεια να ερμηνευτεί ο καιρός (μετεωρολογικά φαινόμενα), χωρίς την "βοήθεια" των υποτιθέμενων δαιμόνων ή και θεών όπως πίστευαν έως τότε οι άνθρωποι. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Αριστοτέλης απομυθοποίησε τις ως τότε ερμηνείες σχετικά με τις μεταβολές του καιρού.
Κατά τον Πυθαγόρα, η Πεντάλφα με τα αλχημιστικά σύμβολα των φυσικών στοιχείων, συμβολίζει τα τέσσερα παραπάνω στοιχεία απ’ τα οποία δομείται ο αόρατος κι ο ορατός Κόσμος. Και στην κορυφή όλων βρίσκεται ο Αιθέρας, ο οποίος αποτελεί την Πεμπτουσία της ύπαρξης μας (ο Θεός), που κυριαρχεί πάνω στα υπόλοιπα στοιχεία γνωστά ως «Ψυχικές Σφραγίδες».
Ο Ιπποκράτης, πατέρας της ιατρικής και ο μεταγενέστερος μεγάλος γιατρός Γαληνός, αναφέρονται στις επιρροές που όντως δεχόμαστε απ’ την κίνηση ουράνιων σωμάτων, οι οποίες συμβάλλουν στην υγεία των ανθρώπων (ψυχική και σωματική), άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Ο Δημόκριτος δε, παρότι δεν ήταν γιατρός, εκφέρει την ίδια άποψη σε δικές του θεωρίες.
Με απλά λόγια το συμπέρασμα είναι, «εμείς οι ίδιοι έλκουμε το θαύμα προς το μέρος μας, αλλά και εμείς οι ίδιοι προκαλούμε να συμβεί αυτό που μας φοβίζει» !!.
Οι αρχαίοι
μας πρόγονοι, ήταν οι πρώτοι με διαφορά απ’ όλους τους υπόλοιπους λαούς, που
αντιλήφθηκαν ότι οι θεϊκές τους φιγούρες έχουν μυθικό χαρακτήρα. Ωστόσο, οι
ολύμπιοι “θεοί” σωστά διαισθάνθηκαν ότι υπάρχουν, αλλά τελικά ως Ουράνια Σώματα.
Πλάτωνας: «Οι θεοί δεν είναι αυθαίρετοι διευθύνοντες τους οποίους πρέπει να έχουμε φόβο όπως λένε οι μύθοι, αλλά πρέπει να τους έχουμε σεβασμό ως ρυθμιστές του σύμπαντος, είναι ουράνια σώματα που επιβλέπουν τις υψηλότερες λειτουργίες του».
Όλοι γνωρίζουμε τους Πλανήτες του Ηλιακού μας
Συστήματος, οι οποίοι συντροφεύουν την Γή στο ακατάπαυστο ταξίδι της γύρω
από τον Ήλιο. Ο Πλανήτης Γή ανήκει
στα ουράνια σώματα του Ηλιακού μας Συστήματος, και εννοείται πως το κάθε
ουράνιο σώμα είναι ένα από τα “γρανάζια” που συμβάλει στην ομαλή λειτουργία
αυτού του συστήματος.
Επομένως,
από την εποχή που διαπιστώθηκε πως η Γή δεν είναι επίπεδη και οι μελέτες των
τότε Αστρονόμων επικεντρώθηκαν στην ανακάλυψη των λόγων ύπαρξης και των
υπόλοιπων Πλανητών, των Αστερισμών κ.λ.π… οι εξηγήσεις ήταν φυσικό να
μεταφράζονται απ’ τον απλό λαό με μυθοποιημένες ερμηνείες, αλλά καθώς το
ένστικτο δεν είναι ποτέ λάθος, δεν είναι διόλου τυχαίο που μετέπειτα η Διεθνής Αστρονομική
Ένωση (UAI), η οποία είναι η
αρμόδια αρχή για την ονοματοδοσία των ουράνιων σωμάτων, υιοθέτησε της
αρχαιοελληνικές ονομασίες και τους συμπαντικούς χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν
στην αρχαιοελληνική μυθολογία.
Όσον αφορά
τους Πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος, θεωρούνται οι Κυβερνήτες των
Αστερισμών. Βέβαια, οι Αστερισμούς είναι πολλοί περισσότεροι σε αριθμό, και ασφαλώς
είναι υπαρκτοί και ορατοί. Αποτελούνται από αστέρες που σύμφωνα με την εικόνα
που σχηματίζουν οι θέσεις τους είχαν εμπνευστεί και τις ονομασίες τους. Μόνο
όμως όσοι από αυτούς περιβάλλουν την Γή (που κατά την ετήσια
φαινομενική κίνηση του Ήλιου γύρω από την Γή περνάει διαδοχικά από αυτούς), έχουν ως Κυβερνήτες τους προαναφερόμενους Πλανήτες, και όντως
ο καθένας από αυτούς τους Αστερισμούς είναι και μια διαφορετική «ενεργειακή
πηγή».
Τα Ζώδια αντιθέτως, τα
οποία περιορίζονται σε αριθμό και είναι όσοι οι Αστερισμοί που περιβάλουν την
Γή, είναι άυλα - αόρατα. Στην ουσία, είναι για τους Αστρολόγους οι 12
"ενεργειακές πύλες" των ομώνυμων Αστερισμών, που συμβολίζουν
τους ρόλους τους και την ενέργεια (αύρα) που εκπέμπουν. Αυτοί οι
Αστερισμοί ονομάζονται «Ζωδιακοί Αστερισμοί».
Ωστόσο ο
Πτολεμαίος (100 – 170 μ.Χ. μαθηματικός, γεωγράφος,
αστρονόμος, αστρολόγος, ο οποίος ανακάλυψε τους 44 Αστερισμούς που αναγνώρισε μετέπειτα
η Διεθνής Αστρονομική Ένωση), θεωρούσε την Αστρολογία πιθανοκρατικό – συμβουλευτικό
εργαλείο, και ήταν της άποψης ότι «μπορούμε
να μελετήσουμε τις πιθανότητες που έχουμε, αλλά το αποτέλεσμα θα κριθεί από τις
επιλογές μας, τον τρόπο σκέψης μας» !!.
Πλάτωνας: «Οι θεοί δεν είναι αυθαίρετοι διευθύνοντες τους οποίους πρέπει να έχουμε φόβο όπως λένε οι μύθοι, αλλά πρέπει να τους έχουμε σεβασμό ως ρυθμιστές του σύμπαντος, είναι ουράνια σώματα που επιβλέπουν τις υψηλότερες λειτουργίες του».
Δηλαδή ο Φρόϊντ χρησιμοποίησε τους
δύο Ελληνικούς όρους «ψυχή + ανάλυση», καθώς μάλιστα παραδεχόταν ότι διδάχτηκε μελετώντας αρχαιοελληνικά
θεωρήματα.
Συχνά
αναφερόταν στην διαπίστωση «η κατανόηση είναι βαθύτερη της
γνώσης» την οποία πρωτοανέπτυξε ο Σωκράτης, όπως όμως και
στο Πυθαγόρειο θεώρημα, «κατανοούμε τα πάντα γύρω μας, σε
βαθμό που κατανοούμε τον εαυτό μας» !!.
Πρόκειται
για λεκτική μέθοδο (μέσω διαλόγων), που πολλές φορές επιφέρει πολύ καλύτερα
αποτελέσματα σε σχέση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας. Τα άτομα τα οποία
επιλέγουν αυτήν την μέθοδο δεν ονομάζονται ασθενείς, αλλά αναλυόμενοι. Η Ψυχανάλυση
στην ουσία, στοχεύει στην κατανόηση του ψυχικού κόσμου του αναλυόμενου ατόμου,
εξετάζοντας αυτόν ως μια ξεχωριστή – μοναδική περίπτωση, καθώς ο καθένας από
εμάς βιώνει με μοναδικό δικό του τρόπο τις εμπειρίες του. Μέσω της ψυχανάλυσης
ερμηνεύονται όλες οι συμπεριφορές και οι αιτίες ψυχοσωματικών παθήσεων του
αναλυόμενου ατόμου. Όπως και την πηγή επαναλαμβανόμενων τρομακτικών ονείρων.
Ο Sigmund Freud, ήταν
επίσης ο πρώτος που ανέπτυξε μελέτες σχετικά με μορφές Παραψυχολογικών Φαινόμενων,
ωστόσο την λέξη «Parapsychologie» την
καθιέρωσε πρώτος ο Γερμανός καθηγητής φιλοσοφίας Max Dessoir, όταν
το 1889 σε άρθρο του ανέλυσε τα «οριακά φαινόμενα», και τότε εμπνεύστηκε τον
όρο Παραψυχολογία (επίσης σύνθετη Ελληνική λέξη), για να
δώσει τον ορισμό στην συγκεκριμένη επιστήμη.
Η Παραψυχολογία επομένως, είναι
ένα βήμα μετά την Ψυχανάλυση, η οποία (ως παράδειγμα) εξετάζει της ακαθόριστη αίσθηση οντότητας
στο περιβάλλον του ατόμου, τυχών ψυχοκινητικές εκδηλώσεις του ατόμου (υπερφυσικές), όπως
και επιρροές που δέχεται από ενεργειακές πηγές με
αποτέλεσμα να επιδρούν στον ψυχισμό του κ.λ.π.
Υπήρξε ο πρώτος Ψυχαναλυτής που πρόσθεσε στην Παραψυχολογία την Αστρολογία, ως ένα εργαλείο διερεύνησης του βάθους της ανθρώπινης ψυχής. Μάλιστα δεν το έκρυβε ότι την εφάρμοζε σε αναλυόμενους του παράλληλα με τις μεθόδους της Ψυχανάλυσης.
Διευκρίνιση: «Το Συλλογικό Ασυνείδητο» περιλαμβάνει τα στοιχεία εκείνα που οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει ποτέ προσωπικά, αλλά τα οποία έχουν κληρονομήσει από τους προγόνους τους. Κάποια απ’ τα στοιχεία αυτά γίνονται εξαιρετικά ανεπτυγμένα και ονομάζονται «Αρχέτυπα». Το αρχέτυπο στην περίπτωση αυτή περιγράφεται ως ένα είδος έμφυτης γνώσης που προέρχεται από το άθροισμα της ανθρώπινης ιστορίας, η οποία προδιαγράφει και κατευθύνει την συνειδητή συμπεριφορά. Δηλαδή η εφαργή της «Ενστικτώδους Γνώση» σύμφωνα με την Παραψυχολογία.
Εντυπωσιασμένος από τις Αστρονομικές μελέτες, διαπίστωσε (όπως έγραψε συμφωνώντας με τον Πλάτωνα) ότι, οι αρχετυπικοί θεοί της Ελληνικής Μυθολογίας, έδωσαν το όνομα και τα χαρακτηριστικά τους στους Πλανήτες. Εννοώντας προφανώς πως ήταν ορθή η έμπνευση αυτών ως μορφές μυθικών θεών, καθότι τελικώς υπάρχουν οι χαρακτήρες τους ως Πλανήτες ρυθμιστές του Σύμπαντος, ως ανώτερες δυνάμεις με σκοπό να διοικούν και να ελέγχουν την Φύση και τις ενέργειές της.
Έγραψε:
Το 1948 σε συνέντευξή του ομολόγησε ότι:
«Είναι πολλές οι φορές που τα αστρολογικά στοιχεία διαφώτισαν σημεία (μέσω Ψυχανάλυσης), τα οποία σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν αδύνατο να κατανοήσω».
Ο δε Πλανήτης Ποσειδώνας κατά τον Γιούνγκ, συμβολίζει το συλλογικό ασυνείδητο, στο οποίο επικεντρώνεται η ψυχολογία, οι αντιδράσεις και συμπεριφορές, τα γονίδια που κληρονομούνται από γενιά σε γενιά.
Σε αυτήν την τριάδα έχουμε τον διαπραγματευτή, ένα συναισθηματικό χαρακτήρα που αναζητά την επικοινωνία, και διαισθάνεται το καλό και το κακό. Δεν σκέφτεται με την κοινή λογική, αλλά με συναίσθημα. Απορροφά τα θετικά κι αρνητικά συναισθήματα των άλλων, φτάνοντας ακόμη και στην ψυχική ταύτιση, με αποτέλεσμα την διάλυση του Εγώ. Είναι όμως ικανός να γίνει πολύ ψυχρός.
Σε αυτήν την τριάδα έχουμε τον Διευθυντή. Άτομο λογικό και υπεραναλυτικό. Εξετάζει κάθε πλευρά μιας κατάστασης, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσά τους. Παραμερίζει το συναίσθημά του, καθώς προσκολλάται στους κανόνες της λογικής. Γίνεται συχνά απρόσωπος, δημιουργώντας ταυτόχρονα απωθημένα και συναισθηματικά κενά.
3) Στοιχείο της Γής: Ταύρος, Παρθένος, Αιγόκερως.
Σε αυτήν την τριάδα έχουμε τον Κτίστη. Άτομο πράο, παραδοσιακό, δοτικό, προστατευτικό. Ενδιαφέρεται για την ύλη καθώς μέσα από αυτήν νιώθει ασφαλής. Αντιμετωπίζει με δυσαρέσκεια οτιδήποτε διαφέρει από αυτά που θεωρεί συμβατικά, δίχως να είναι δεκτικός στις αλλαγές. Σταθερός αλλά και κτητικός.
4) Στοιχείο της Φωτιάς: Κριός, Λέων, Τοξότης.
Σε αυτήν την τριάδα έχουμε τον Εξερευνητή. Χαρακτήρας περιπετειώδης και παθιασμένος. Σκέφτεται και πράττει ταυτόχρονα. Πρωτοπόρος κι ορμητικός που ζει μόνο για τη στιγμή. Εμπνέεται απ΄ το Εγώ του, καταδικάζοντας τον εαυτό του να κυνηγά τους στόχους του προκειμένου να επιβεβαιωθεί, ακόμη κι αν αυτό οδηγεί στην δυστυχία, δημιουργώντας του πάθη και εμμονές.
Ο ίδιος έγραψε:
«Παρατήρησα πολλές περιπτώσεις, όπου μια σαφώς προσδιορισμένη ψυχολογική φάση ή ένα ανάλογο γεγονός συνοδεύεται από τη διέλευση ενός ουράνιου σώματος, πιο συγκεκριμένα του Κρόνου και του Ουρανού, οι οποίοι συνήθως σηματοδοτούν μια ψυχολογική δοκιμασία».
Επίσης. Οι δυσμενείς Αστρολογικές όψεις και ιδιαίτερα εκείνες που δημιουργούνται ανάμεσα στους εξωτερικούς Πλανήτες (Κρόνος, Ουρανός, Δίας, Πλούτωνας, Ποσειδώνας) αλλά και τους εσωτερικούς (Ήλιος, Σελήνη, Άρης, Ερμής, Αφροδίτη), οδήγησαν τον Γιούνγκ στο συμπέρασμα ότι εξαιτίας αυτών δημιουργούνται ψυχικά συμπλέγματα, όπως για παράδειγμα ασυνείδητες και συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις, που εκδηλώνονται χωρίς την συγκατάθεση του Εγώ.
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου