*Διδακτική Μυθοπλασία ~ Το ταξίδι των Συναισθημάτων*

 

Οι συγκρούσεις των συναισθημάτων, τα οποία ταξιδεύουν μέσα στο ίδιο πλοίο..  «Σώμα με Ψυχή» !!


Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου.
Στο παρόν άρθρο μου, αντί να σας αναλύσω το αποτέλεσμα των συγκρούσεων των συναισθημάτων μας, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ένα συγκινητικό παραμύθι που δημιουργεί σκέψεις, και οδηγεί σε διδακτικά συμπεράσματα.   
 
Ο λόγος που μας ευαισθητοποιούν οι μύθοι, και οι έννοιες τους γίνονται ευκολότερα αντιληπτές απ’ ότι η ωμή πραγματικότητα, έχει επιστημονική εξήγηση. Στηρίζεται στο συμπέρασμα της θεωρίας του Σωκράτη: «η κατανόηση είναι βαθύτερη της γνώσης» !!

Επομένως, δεν είναι άξιο απορίας που οι μεταφορικές έννοιες μας βοηθούν να αποδεχτούμε πιο ευχάριστα την ουσία μιας πραγματικής κατάστασης. Τούτο διότι, την μυθοποιημένη ερμηνεία δύναται να την αντιληφθεί ο καθένας κι ας μην διαθέτει γνώσεις, αρκεί να διαθέτει βαθύτερη κατανόηση !!. 
Κι άλλωστε, μέσω των μυθοποιημένων αφηγήσεων, από την αρχαιότητα έως και στις μέρες μας, έχουν ειπωθεί και γραφτεί τα πιο βαθυστόχαστα διδάγματα !!

Πρόκειται λοιπόν για ένα παραμύθι που αποσκοπεί στην παρουσίαση του εσωτερικού μας κόσμου, καταλήγοντας να εξηγεί τους λόγους που η Αγάπη μετά από ένα ναυάγιο, πήγε να συναντήσει την Γνώση:

Διαβάστε περισσότερα >>...  

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ:

     Ο μύθος λέει πως >> Μιά φορά κι έναν καιρό.. όλα τα συναισθήματα μαζί ταξίδευαν μέσα σε ένα μεγάλο καράβι, το οποίο όμως έχασε την πορεία του. Τότε το κάθε συναίσθημα ήθελε να επιβάλει την γνώμη του, και ήθελε να πάρει στον έλεγχο του το τιμόνι. 
Οι διαφωνίες μεταξύ τους όμως άφησαν ακυβέρνητο το καράβι, το οποίο αφού βρέθηκε σε άγνωστα σκοτεινά νερά, και αφού παρασύρθηκε από έναν κυκλώνα που το τσάκισε επάνω σε βράχια κοφτερά.. δεν άντεξε και ναυάγησε !!. 

Μέσα σε αυτό ταξίδευαν η Αγάπη, η Ελπίδα, η Ευτυχία, η Λύπη, η Απελπισία.. όπως και τ’ άλλα δευτερεύοντα συναισθήματα. Μόλις διαισθάνθηκαν τον κίνδυνο απ’ τα πελώρια κύματα που ήθελαν να τα καταπιούν μαζί με το καράβι, τότε το κάθε συναίσθημα κατέβασε στην θάλασσα από μία βάρκα. Μπήκε το καθένα από αυτά στην δική του βάρκα, και άρχισαν να απομακρύνονται απ’ το καράβι που βυθιζόταν. 
Η μόνη που έμεινε επάνω στο μισοβυθισμένο καράβι ήταν η Αγάπη.. διότι το είχε αγαπήσει καθώς την ταξίδευε τόσα χρόνια, και δεν ήθελε να το εγκαταλείψει. Ήθελε να μείνει μαζί του όσο περισσότερο αντέξει.
 
* Όταν όμως η Αγάπη είδε την βάρκα της Ελπίδας να έχει σχεδόν εξαφανιστεί στον ορίζοντα, και αντιλήφθηκε ότι έμεινε μόνη δίχως βάρκα.. τότε σκέφτηκε πως εάν χαθεί, δεν θα υπάρχει πλέον αγάπη στον κόσμο.. και έτσι αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

* Άρχισε λοιπόν να φωνάζει για βοήθεια, ώσπου ξαφνικά είδε τον Πλούτο που περνούσε από μπροστά της με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη του φώναξε δυνατά και τον ρώτησε:
_ «Πλούτε έμεινα μόνη δίχως βάρκα.. μπορείς να με πάρεις μαζί σου σε παρακαλώ ??»
_ «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ενοχλημένος ο Πλούτος.. «διότι έχω γεμάτο το σκάφος μου με ασήμι και χρυσάφι, και δεν υπάρχει χώρος για σένα» !!.

* Μετά από λίγο είδε η Αγάπη να περνάει η Αλαζονεία, επίσης μέσα σε ένα μεγαλοπρεπές σκάφος.. και επιχείρησε να παρακαλέσει εκείνην για βοήθεια:
_ «Αλαζονεία, σε παρακαλώ βοήθησε με.. θα πνιγώ» φώναζε δυνατά η Αγάπη.
_ «Δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου Αγάπη» της απάντησε... «είσαι μούσκεμα και κουρελιασμένη, και θα μου λερώσεις το πανέμορφο σκάφος μου» !!.

* Η Λύπη δεν είχε απομακρυνθεί και πολύ, και έτσι η Αγάπη άρχισε να της ζητάει να την λυπηθεί:
_ «Λυπήσουμε τουλάχιστον εσύ καλή μου.. και άφησε με να έρθω μαζί σου».
_ «Ω Αγάπη» απάντησε η Λύπη, «είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου. Κι άλλωστε εμείς μαζί δεν κάναμε ποτέ καλή παρέα.. ζήτα βοήθεια απ’ την Ευτυχία» !!.

* Κοίταξε η Αγάπη να δεί πόσο είχε απομακρυνθεί η Ευτυχία.. και την είδε μέσα στην βάρκα της να τραγουδά τόσο ευτυχισμένη που είχε σωθεί.. που ούτε καν άκουγε την Αγάπη να της ζητά βοήθεια !!.

* Η Απελπισία μέσα στην βάρκα της, σταμάτησε λίγα μέτρα παραπέρα, ώστε να παρακολουθεί την αγωνία της Αγάπης. Βλέποντας ότι κάνεις δεν ενδιαφερόταν για την Αγάπη, άρχισε να της κουνάει το μαντήλι.. σαν να την αποχαιρετούσε.
Η Αγάπη ήξερε ότι η Απελπισία ήταν ένα απ’ τα συναισθήματα που την μισεί.. αλλά και πάλι τόλμησε να την ρωτήσει:
_ «Απελπισία, πώς μπορείς να με μισείς τόσο, που μπορείς να κάθεσαι ατάραχη να βλέπεις τον θάνατο μου ?!.. σου είναι τόσο δύσκολο να ξεχάσεις για λίγο το μίσος σου για να με βοηθήσεις» ??!!.
_ «Σε μισώ γιατί πολλές φορές με ξεγέλασε ο ψεύτης ο γιός σου ο Έρωτας..» είπε πικρόχολα η Απελπισία, «και αν σου αξίζει λοιπόν να σωθείς.. θα κάτσω να περιμένω μπας και δώ κανένα θαύμα» !!.

* Τότε ξαφνικά απ' το πουθενά, ακούστηκε μια βραχνή και πονεμένη φωνή μέσα στην θαλασσοταραχή:
_ «Αγάπη.. έλα προς τα εδώ γλυκιά μου Αγάπη !! Εγώ θα σε σώσω, γιατί εγώ σε χρειάζομαι» !!.
Ήταν ένας ηλικιωμένος ταλαιπωρημένος κύριος ντυμένος με κουρέλια, πάνω σε μία σανίδα και προσπαθούσε να πλησιάσει την Αγάπη για να την σώσει. Εκείνη δεν τον γνώριζε, αλλά ένιωθε τόσο ανακουφισμένη που βρέθηκε “σανίδα σωτηρίας” για εκείνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. 

Όταν επιτέλους έφτασαν στην στεριά, ο γερασμένος, ταλαιπωρημένος και πονεμένος κύριος, την ακούμπησε απαλά στην αμμουδιά, και της έδωσε το “φιλί της ζωής”. 

Τότε η Αγάπη παρατήρησε ότι ο γεράκος, μεταμορφώθηκε σε ένα ωραίο γεμάτο λάμψη παλικάρι που της χαμογελούσε ..  και δίχως να της πεί κουβέντα έφυγε - τράβηξε τον δρόμο του !!. 

Μόλις συνήλθε η Αγάπη από αυτήν την περιπέτεια της, αναρωτήθηκε ποιος τάχα ήταν αυτός ο άγνωστος και περίεργος άνδρας που την βοήθησε, που πώς από γέρος μεταμορφώθηκε σε νέο παλικάρι. Και γιατί αφού της είπε ότι την χρειάζεται.. μετά την άφησε και έφυγε αμίλητος ??!!. 

Έτσι, έχοντας μεγάλη περιέργεια η Αγάπη, αλλά και νιώθοντας ευγνωμοσύνη απέναντι στον σωτήρα της, την οποία ήθελε να του την εκφράσει.. πήγε να βρεί και να ρωτήσει την Γνώση. 

Όταν η Αγάπη συνάντησε την Γνώση, της αφηγήθηκε την περιπέτεια της, και τέλος την ρώτησε ποιος ήταν ο σωτήρας της, και πού θα μπορούσε να τον βρεί:

_ «Ο Πόνος ήταν Αγάπη.. ο γιός του Χρόνου» της απάντησε η Γνώση, «ο οποίος μέρα με την ημέρα γερνάει απ’ την αβάσταχτη κατάσταση που βιώνει, και τότε παρακαλά τον πατέρα του τον Χρόνο να τον λυτρώσει απ’ αυτήν. Ο Χρόνος λοιπόν έστειλε τον Πόνο για να σε σώσει.    
_ «Και γιατί ο Χρόνος τον έστειλε να σώσει εμένα και όχι κάποιο άλλο συναίσθημα ?!» ρώτησε απορημένη η Αγάπη.

Τότε η Γνώση της χαμογέλασε, και με την βαθιά σοφία της, τής είπε: 

_ «Διότι Αγάπη, μόνο ο Χρόνος γνωρίζει πόση μεγάλη ανάγκη σε έχει ο Πόνος, ο κάθε ψυχικός πόνος. Ούτε καν' η Ελπίδα μπορεί να τον απαλύνει. Το είδες και μόνη σου πώς μεταμορφώθηκε ο Πόνος σε νέο παλικάρι και πήρε λάμψη από την λάμψη σου, μόλις σε κράτησε στην αγκαλιά του» !!. 
_ «Γνώση, βοήθησε με να τον βρώ.. θέλω να τον ευχαριστήσω», είπε συγκινημένη η Αγάπη. 
_ «Αγάπη, δεν έχεις λόγο να τον αναζητήσεις και να τον ευχαριστήσεις» απάντησε η Γνώση, και συνέχισε..  «άλλωστε ο Χρόνος θα τον στέλνει σε σένα και πάλι την πιο κατάλληλη στιγμή.. διότι μόνο στην αγκαλιά σου μπορεί ο Πόνος απ' τα γερασμένα του σημάδια να γιατρευτεί» !!.

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:

Η ψυχή μας ζεί μέσα σε ένα μεγάλο καράβι, που κουβαλάει όλα μας τα συναισθήματα.
Το κάθε συναίσθημα κατά καιρούς, θέλει να κάνει την δική του επανάσταση. Τότε είναι που το καράβι αυτό θαλασσοδέρνεται, στην προσπάθεια του να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ όλων των συναισθημάτων. Βέβαια μπορεί να συμβεί κάποιες φορές να το εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να θυμόμαστε πώς η Αγάπη μας για «το καράβι της ψυχής μας», είναι ικανή να μην το αφήσει να βυθιστεί.

* Συνεπώς, σωστά λέγεται πως θα πρέπει να προστατεύουμε το σώμα μας εάν αγαπάμε την ψυχή μας !!
* Σωστά λέγεται επίσης ότι «η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία».. και τούτο διότι μόλις δεί τον πραγματικό κίνδυνο, τότε πρώτη – πρώτη θα μπεί “στην βάρκα των ονείρων της” για να απομακρυνθεί απ’ όσα φοβάται να ξέρει – απ’ όσα δεν θέλει να δεί. Εάν δώσουμε ερμηνεία βάσει αυτού, σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος, να μας αφήσει η ελπίδα μας, να ζούμε με ψευδαισθήσεις. 
* Επίσης ορθά λέγεται ότι «ο καλύτερος γιατρός για όλες τις ψυχικές πληγές, είναι ο Χρόνος».. αφού ως πατέρας του Πόνου, αργά ή γρήγορα θα τον φέρει σε επαφή με την Αγάπη για να τον απαλλάξει απ' το μαρτύριο του. 

_Η Αγάπη λοιπόν έχει ευρύτερη έννοια και όχι μόνο ερωτική. Κι όπως κι αν την αντιλαμβάνεται ο καθένας, το βέβαιο είναι ότι η Αγάπη δεν θα επιζήσει όπου υπάρχει εγωϊσμός – ατομισμός –φθόνος – αντιζηλία – αλαζονεία –  και λαχτάρα για υλικό πλούτο.

_Η Αγάπη είναι το δυνατότερο πρωτογενές συναίσθημα, ικανό να κάνει την ψυχή να αντέξει σε όλες τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσει στην ζωή. 
_Η Αγάπη δεν εξαγοράζεται, δεν φοβάται τις συνέπειες, δεν ντρέπεται να κλάψει, δεν διστάζει να παρακαλέσει για βοήθεια.. ακόμη κι όταν την παραμονεύει η μαύρη Απελπισία. 
_Την Αγάπη δεν την τρομάζει ούτε καν’ ο Πόνος.. αντιθέτως αφήνεται στα χέρια του, διότι ακόμη και ο πόνος (οποιοσδήποτε ψυχικός πόνος) μπορεί στην αγκαλιά της να γιατρευτεί !!. 
* * Είναι μοιραίο λοιπόν να δοκιμάζεται η Αγάπη μέσα από τον Πόνο.. διότι μόνο η Αγάπη έχει την δύναμη να σβήνει τα γερασμένα σημάδια του Πόνου.. με σύμμαχο της πάντα τον Χρόνο !!. 


ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια - Σύμβουλος σχέσεων*