Πόσοι άραγε από εμάς έχουμε σκεφτεί ότι, για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της ψυχής μας επάνω
στην Γή, θα πρέπει να βιώσουμε όλα τα συναισθήματα ?!
Αγαπημένοι
μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου.
Άπειρες οι βαθιά φιλοσοφημένες εκφράσεις που συναντάμε καθημερινά, που αφήνουν να εννοηθεί πως δεν μπορείς να αποκτήσεις μέτρο σύγκρισης, εάν δεν έχεις γνωρίσει το χειρότερο ώστε να εκτιμήσεις το καλύτερο !!
Τούτο διότι, ο άνθρωπος που δεν έχει αναγκαστεί να περπατήσει ξυπόλητος στα αγκάθια, δεν μπορεί να νιώσει ευλογημένος φορώντας έστω τα τρύπια παπούτσια κάποιου άλλου. Δεν μπορεί δηλαδή να νιώσει αυτό που βιώνει ένας άλλος, εάν δεν το έχει βιώσει ο ίδιος !!
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μέσα από τα βιώματα Του Χριστού οδηγούμαστε σε συμπεράσματα. Και διόλου τυχαίο που οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι δίδασκαν χρησιμοποιώντας μεταφορικές έννοιες.
Κάπως έτσι μια μέρα, κατά την διάρκεια που ο Πυθαγόρας μιλούσε στους μαθητές του σχετικά με την αίσθηση του ανικανοποίητου που το δημιουργεί το μυαλό, και που ωστόσο, οι ψυχικές αντοχές του ανθρώπου, τον ωθούν να χειριστεί την απώλεια και την στέρηση.. ένα κοκομαθημένο πλουσιόπαιδο, ζήτησε απ' τον Πυθαγόρα να του περιγράψει, πώς είναι η αίσθηση της στέρησης. Και εκείνος του απάντησε, «για να γνωρίσεις την αίσθηση της δίψας θα πρέπει να διψάσεις.. και μάλιστα τόσο αφόρητα, μέχρι να εκτιμήσεις και τις λίγες σταγόνες νερό» !!
Συνεπώς με την ίδια μέθοδο και παρόμοιους τρόπους, κατά την διάρκεια της Ψυχανάλυσης, ο αναλυτής επιδιώκει να
βάλει το αναλυόμενο άτομο στην θέση ενός άλλου. Ωστόσο δύσκολο το έργο του Ψυχαναλυτή, διότι θα πρέπει να του δημιουργήσει εικόνες, μέσα από μεταφορικές έννοιες.
Η "Ανάσταση" επομένως, προϋποθέτει να έχεις καταφέρει να ανάβεις τον Γολγοθά !!
Όλοι γνωρίζουμε ότι η φράση αυτή προέρχεται από τις τελευταίες ώρες Του Χριστού. Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι από εμάς προσπάθησαν να βάλουν τον εαυτό τους στην θέση Του.. κατανοώντας πόσο αφόρητο είναι να κουβαλάς επάνω στην πληγωμένη πλάτη έναν τεράστιο σταυρό των διακοσίων περίπου κιλών, σε ανηφορικό χωματόδρομο αρκετών χιλιομέτρων.. και δίχως παπούτσια !!
Οι λόγοι που αναφέρομαι στα παραπάνω, εννοείται ότι έχουν άμεση σχέση με το θέμα του άρθρου μου που ακολουθεί. Ειδικά σε περιπτώσεις, όπου γινόμαστε θύματα των περιστάσεων, διότι βρεθήκαμε σε λάθος τόπο σε λάθος χρόνο. Και τότε είναι φυσιολογική η αντίδραση της οργής, όπως επίσης, όταν τρίτα πρόσωπα αδίκως μας προξένησαν πόνο, θλίψη ή απώλεια.
Ωστόσο, έχει παρατηρηθεί ότι αντιδρούμε ακόμη πιο έντονα σε κάποιες περιπτώσεις, όπου, δικαίως πληρώνουμε το τίμημα των απερίσκεπτων πράξεων μας - των εγωϊστικών συμπεριφορών μας - των ανέφικτων επιθυμιών μας !!
~ ~ Σε κάθε περίπτωση επομένως, το περιεχόμενο του άρθρου μου δίνει τροφή για σκέψεις, αποφορτίζει από από αντικρουόμενα συναισθήματα που δημιουργεί η αίσθηση του ανικανοποίητου.. αλλά κυρίως, ανακουφίζει από δυσβάσταχτα συναισθήματα μετά από μια τραγική απώλεια, που για πάντα μάς στιγματίζει !!
Διαβάστε περισσότερα >>...