* *Η Ανάλυση του όρου της Απιστίας.. και οι λόγοι που οδηγούν σε αυτήν !!

 

Μέχρι σε ποιόν βαθμό, θεωρεί ο καθένας από εμάς την Απιστία ως πράξη Απάτης είναι υποκειμενικό.. 
ωστόσο προτείνω να το εξετάσουμε και να το  αναλύσουμε, καθώς οι λόγοι που οδηγούν στο “κέρατο” ποικίλουν .. έστω και μόνο με την σκέψη: 
 

Για την ιστορία:
Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι και φίλες μου. 
Παρατηρούμε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων, οι νόμοι της ανθρώπινης δικαιοσύνης συμβαδίζουν με τους νόμους της συμπαντικής δικαιοσύνης, περί ηθικής.
Όσον αφορά την απιστία, μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε την ονομασία «μοιχεία» και θεωρείτο ποινικό αδίκημα, καθότι στην ουσία δεν διαφέρει από το αδίκημα της απάτης. Άλλωστε, ακόμη και η συνειδητή «ψευδολογία» αποσκοπεί σε απάτη. Γι΄ αυτό προφανώς ακόμη και στις μέρες μας, συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε το ρήμα της απάτης αντί της απιστίας, όπως δηλαδή, «με απάτησε» !!.
 
>> Ο όρος του αδικήματος της Απιστίας ήταν Μοιχεία, και ο χαρακτηρισμός του ατόμου που την διέπραξε ήταν μοιχαλίδα ή μοιχός, με αποτέλεσμα, εκτός την ποινή φυλάκισης που αντιμετώπιζε, το συμβάν από μόνο του ήταν αρκετό για να οδηγήσει σε διαζύγιο δίχως ελαφρυντικά, υπέρ της/του απατημένης - απατημένου. Το γεγονός ότι, ο ένας από τους δύο συζύγους απίστησε εις βάρος του άλλου είχε βαρύτητα απάτης, καθώς Απάτη σημαίνει: 
«Η εν γνώσει παρουσιάσει ψευδών γεγονότων σαν αληθινά, όπως και η απόκρυψη ή αποσιώπηση αληθινών γεγονότων επί σκοπού, που προξενούν βλάβες ηθικές ή υλικές σε άλλους».  
 
Η απιστία θεωρείται πλέον μόνο λόγος διαζυγίου, (υποθέτουμε ο προηγούμενος νόμος δεν συνέφερε κανένα πολιτικό πρόσωπο), όμως και πάλι, όσο υπήρχε ο φόβος της καταδίκης, οι σύζυγοι αν μήτι άλλο, δεν τολμούσαν να εξευτελίζουν ασύστολα το έτερο ήμισυ τους δημοσίως !!.
 
     Τα αφενός και τα αφετέρου λοιπόν, που ωστόσο, ο φόβος της δια νόμου τιμωρίας λόγω μοιχείας, δεν πρέπει είναι αυτός που θα κρατήσει ενωμένο ένα ζευγάρι. Δεν παύει όμως η απιστία να είναι ένα συχνό κοινωνικό φαινόμενο, και αλίμονο μας εάν πιστεύουμε ότι φταίει γι’ αυτό κάποιο «ακάθαρτο πνεύμα».. Έλεος, δεν ζούμε πια στην εποχή του Μεσαίωνα !!
Και κλείνοντας τον πρόλογο συμπληρώνω πως έχει παρατηρηθεί ότι, άτομα που αποσκοπούν μόνο στην έλξη, κι αυτό λόγω της ανάγκης για επιβεβαίωση.. στην συνέχεια συμμετέχουν (αναγκαστικά) σε σεξουαλική πράξη.. και το μετανιώνουν. Το θέμα επομένως χρήζει ανάλυσης.
 
Διαβάστε περισσότερα >>...  
 
 
Κατά πόσο τάχα διαφέρει η απιστία στην πράξη, απ’ την απιστία με την σκέψη και μόνο ?!
 

         Αγαπημένοι μου αναγνώστες, το παρόν άρθρο μου που αφορά την απιστία, ίσως να μην "αρέσει" σε ορισμένους, και ομολογώ πως δυσκολεύτηκα αρκετά για να το συνοψίσω, διότι πρόκειται για ένα επίσης μεγάλο κεφάλαιο, καθώς οι λόγοι που οδηγούν στην απιστία είναι πολλοί και διαφορετικοί.
Ωστόσο, ελπίζω ότι κατάφερα να συρρικνώσω τις βασικότερες αιτίες της απιστίας ως πράξη και ως σκέψη, επιβεβαιώνοντας σας για ακόμη μία φορά ότι σε κάθε μου άρθρο παίρνω ουδέτερη θέση. Δεν λειτουργώ δηλαδή υποκειμενικά.
 
Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, ο ερωτικός πόθος για ένα τρίτο πρόσωπο, σημαίνει ότι υπάρχουν μεγάλα συναισθηματικά κενά, ή ότι δεν μας δίνεται η σαρκική ηδονή που θα θέλαμε από τον δικό μας σύντροφο. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, οφείλεται στην αίσθηση του ανικανοποίητου.
 
Είναι γεγονός ότι τις περισσότερες φορές απιστούμε απλώς και μόνο νοερά, είτε διότι δεν τολμάμε να προχωρήσουμε στην πράξη, είτε διότι δεν έχουμε την δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε τις φαντασιώσεις μας, είτε διότι δεν θέλουμε να εμπλακούμε εμπράκτως στην διαδικασία που απαιτεί.
 
Ωστόσο με την νοερή απιστία, σπανίως προβληματίζεται η απέναντι πλευρά, είτε διότι δεν το θεωρεί σημαντικό, είτε διότι δεν θέλει να ξέρει. Αλλά σε αντίθεση με αυτό, όλοι μας δίνουμε μεγάλες διαστάσεις στην απιστία ως πράξη, ειδικά εάν το άτομο που απατήθηκε είμαστε εμείς οι ίδιοι. Στην ουσία δηλαδή αυτό που μάς ενοχλεί είναι η πράξη, ασχέτως εάν για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλά και διάφορα σενάρια παίζονταν μέσα στο μυαλό του συντρόφου μας. 

Επομένως αυτό που τρομάζει, είναι η στιγμή που θα το αντιληφθούμε – η στιγμή που θα το μάθουμε.. γι’ αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις εθελοτυφλούμε, επειδή προτιμάμε να μην ξέρουμε !!.
 
Μαθαίνοντας την απιστία εις βάρος μας, η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό μας, είναι να αποσπάσουμε πληροφορίες σχετικά με το τρίτο πρόσωπο.. και αμέσως μετά, μάς γεννιέται η ανάγκη να μας ζητήσουν γονατιστοί  συγχώρεση οι σύντροφοι για την προδοσία.

Δηλαδή στην πραγματικότητα, ζητάμε να γνωρίζουμε, ώστε να πλάσουμε ένα μέτρο σύγκρισης σύμφωνα με την δική μας κρίση !!
 
Ωστόσο, το ζητούμενο είναι οι λόγοι που η/ο σύντροφός μας έδειξε ενδιαφέρον για ένα άλλο πρόσωπο. Και αντί να μάς δίνει ηθική ικανοποίηση να δηλώσει μετανιωμένη/ος, θα έπρεπε το ζητούμενο να είναι.. μήπως επέτρεψε να το αντιληφθούμε ή και να το μάθουμε, ώστε να φύγουμε απ’ την ζωή ??!!      
 

~ ~ Η απιστία ως πράξη:
 
             Η απιστία εις βάρος μας είναι φυσιολογικό να μάς συγκλονίζει , διότι στην ουσία κλονίζονται τα έως τότε δεδομένα μας. Νιώθουμε ότι η ζωή μας απ’ την μία μέρα στην άλλη αλλάζει, χάνουμε την γή κάτω απ’ τα πόδια μας και δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε.

Η θλίψη και η οργή που νιώθουμε, στην ουσία, δεν είναι λόγω της χαμένης μας αγάπης, αλλά λόγω ταπείνωσης και έμμεσης απόρριψης !!
 
Η απιστία εις βάρος μας, μάς ντροπιάζει και εξοργίζει, σε σημείο που αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις, προτιμάμε να μην δημοσιοποιηθεί, επειδή έχουμε την εντύπωση πως κατ’ αυτόν τον τρόπο υποβιβαζόμαστε στα μάτια των άλλων. Δηλαδή.. θίγεται ο ανδρισμός του απατημένου, ή υποβιβάζεται η θηλυκότητα της απατημένης.    

~ ~ Το "προδομένο" άτομο, ως τρίτο πρόσωπο μιας σχέσης:
 
        Φυσιολογικά λοιπόν, το άτομο που έχει ήδη απατηθεί (ή αλλιώς προδοθεί), δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση στην συνέχεια να πάρει την θέση του τρίτου προσώπου μέσα σε ένα ζευγάρι. Να προκαλέσει δηλαδή τον ίδιο πόνο, τον οποίο έχει βιώσει – γνωρίσει ως προσωπική εμπειρία !!
 
Σε αντίθεση όμως με το παραπάνω, η ανάγκη για επιβεβαίωση, όπως, «συνεχίζω να αρέσω – είμαι και εγώ αντικείμενο πόθου – έχω και εγώ τα προσόντα να αποσπάσω την προσοχή ενός ήδη δεσμευμένου ατόμου  κ.λ.π.»..  συμβαίνει λοιπόν να θολώνει την ορθή κρίση μας, και τότε το πρόσφατα απατημένο άτομο, παίρνει την θέση του τρίτου προσώπου, δίχως ιδιαίτερους ενδοιασμούς ή ενοχικό συναίσθημα. Άλλοτε η ενέργεια αυτή ανακουφίζει τον πόνο της προδοσίας ~ και άλλοτε οδηγεί στα άκρα και σπάζει κάθε ηθικό φραγμό.
 
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που παίρνουμε τον ρόλο τρίτου προσώπου επειδή το ζητούμενο είναι μόνο το sex. Στην πραγματικότητα κατά βάθος, θέλουμε να αναβιώσουμε την αίσθηση της ικανοποίησης που μας δίνει ένα ερωτευμένο άτομο μαζί μας.
Και παρότι, ενώ σε μία τέτοια άνομη σχέση το ζητούμενο (στην ουσία) δεν είναι το sex .. τελικώς καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να παρουσιάζουμε την πιο ερωτική - ελκυστική πλευρά μας, και έτσι εξαντλούμε όλα τα "κόλπα" για να ικανοποιήσουμε σεξουαλικά τον/την παρτενέρ μας.
Και μάλιστα, η προσποίηση που είναι μέσ’ στο “παιχνίδι”, αποσκοπεί στο να φτάσει στο αποκορύφωμα τον ενθουσιασμό. Αποθεώνουμε δηλαδή τον/την παρτενέρ μας, για να αισθανθεί μοναδικός/μοναδική. Και επιπλέον, προκειμένου να διατηρηθεί η σχέση.. οι δε υποσχέσεις ξεπερνούν τα όρια της υπερβολής !!. 
 

~ ~ Ο φόβος της απογοήτευσης, εγκλωβίζει το αυθόρμητο συναίσθημα:
 

      Ωστόσο, παρότι η ιδέα της μοναξιάς τρομάζει, ακόμη περισσότερο τρομάζει η ιδέα της εξάρτησης απ’ τον έρωτα, ειδικότερα όταν έχουμε άσχημες εμπειρίες. Τούτο διότι δεν θέλουμε να πληγωθούμε και πάλι μετά από έναν ανεπιθύμητο χωρισμό, με αποτέλεσμα αυτό να λειτουργεί ως ένας διακόπτης, που απομονώνει τα βαθύτερα συναισθήματα μας. Έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο, λειτουργούμε μέσα σε μια σχέση περισσότερο ως παθιασμένοι διεκδικητές ή εκδικητές, παρά ως το συμπλήρωμα στις ανάγκες του άλλου.
 
Κατά παρόμοιο τρόπο, η  απιστία κατά κανόνα δεν συνοδεύεται από βαθύτερα συναισθήματα. Η ιδέα και μόνο ότι ενδέχεται να αλλάξουν τα δεδομένα στην ζωής μας - να μας αποσπάσουν από αγαπημένες μας συνήθειες - να μας οδηγήσουν σε αποφάσεις που θα δυσαρεστήσουν αγαπημένα μας πρόσωπα, και κυρίως, ο φόβος να μάς οδηγήσει η άνομη σχέση σε ρίσκα για τα οποία θα μετανιώσουμε μετά.. όλα τα παραπάνω διατηρούν το “άνομο αίσθημα” σε καθαρά ερωτικό επίπεδο. 

Οι λόγοι που μια δεύτερη ερωτική σχέση, συνήθως δεν γεννά δυσβάσταχτες ενοχές, είναι διότι, η απιστία “φαντάζει” ως το δικαίωμα για ένα απολαυστικό επιδόρπιο, μετά το βασικό μας γεύμα !!. 
 
Στην περίπτωση της απιστίας, ο απώτερος σκοπός είναι να καλύψουμε τις ερωτικές φαντασιώσεις μας, “σενάρια” που τα βλέπουμε σε πορνό ταινίες και δεν είναι εφαρμόσιμα με την μόνιμη σχέση μας – την/τον σύντροφο της ζωής μας. Αλλά κι όταν ακόμη, η “ποικιλία” στο sex δεν είναι το ζητούμενο μας, η δεύτερη σχέση χρησιμεύει για να βάλουμε λίγο χρώμα στην μονοτονία της καθημερινότητας μας.. ασχέτως εάν δεν υπάρχουν προβλήματα στην σταθερή μας σχέση.
Παραδόξως μάλιστα, όταν δημιουργούμε μια “δεύτερη ζωή”, επιλέγουμε άτομα που δεν μπορούν να μας καλύψουν απόλυτα στην πραγματικότητα, και που δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτά να εισβάλουν στον προσωπικό μας χώρο. Δηλαδή άτομα που κατά την άποψη μας υστερούν απέναντί μας, και συμβιβάζονται αρκετά με τους δικούς μας κανόνες μέσα στην παράλληλη σχέση.

Αυτό προφανώς, μάς δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται υπό τον έλεγχο μας το συναισθηματικό κομμάτι απέναντι στην παράλληλη σχέσης μας, γι’ αυτό συνήθως, προτιμάμε άτομα τα οποία είναι επίσης δεσμευμένα. Και τότε η λέξη «απιστία» διαγράφεται παντελώς απ’ το λεξιλόγιο μας !!.
 
Σε άλλες περιπτώσεις επίσης συμβαίνει, όπως ακριβώς μάς εξιτάρουν οι βαθμοί δυσκολίας σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, έτσι ακριβώς να μας εξιτάρει ένα πρόσωπο που η κατάκτηση του έχει μεγάλους βαθμούς δυσκολίας. Αυτό κάνει το παιχνίδι του έρωτα ακόμη πιο ενδιαφέρον, σε σημείο να αψηφούμε το όποιο τίμημα. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, δίχως καν’ να το συνειδητοποιήσουμε, μας γίνεται εμμονή η κατάκτηση.. ειδικά όταν στην ζωή του ατόμου που μας ενδιαφέρει υπάρχει άλλο πρόσωπο. Και οι εμμονές πέραν των άλλων, ανεβάζουν και το επίπεδο της παράλογης ζήλιας !!.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί ικανοί να αποβάλλουν απ΄ την σκέψη την απιστία. Αντιθέτως, η απιστία γίνεται συνώνυμη με το δικαίωμα στην κυριαρχία !!.
 

~ ~ Η απουσία πόθου και έλλειψη πάθους στις μακροχρόνιες σχέσεις:

 

       Είναι φυσιολογικό, που στις οκτώ απ’ τις δέκα μακροχρόνιες σχέσεις, δυστυχώς παύει η διέγερση να οφείλεται στην φλόγα του έρωτα. Είναι φυσικό να έχει χαθεί  η σπίθα που πυροδοτούσε το πάθος. Και ενώ το έτερο μας ήμισυ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μας, πιθανόν και ο τελευταίος μας σταθμός.. έχει πάψει όμως να είναι το αντικείμενο του αχαλίνωτου πόθου μας. Και επειδή έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητας μας, και μάλιστα το πιο προβλέψιμο, μοιραία έχει πάψει να κρύβει μυστήριο. Μας λείπει δηλαδή αυτό το σαγηνευτικό μυστήριο που εξάπτει την φαντασία μας, όπως στην αρχή μιας γνωριμίας – ενός φλέρτ !!.
 
Έτσι η φαντασία μας αρχίζει να πλάθει σεξουαλικά σενάρια, με αποτέλεσμα να απιστούμε νοερά με πρόσωπα στο περιβάλλον μας. Στην ουσία, δεν στοχεύουμε σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, απλά ευελπιστούμε να σαγηνέψουμε, και τότε τα σκιρτήματα μας, τα αποθέτουμε στο πρώτο πρόσωπο που θα ανταποκριθεί στα ερωτικά μας καλέσματα.
 
Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά την εποχή που βρισκόμαστε σε αναζήτηση, συνήθως εξιδανικεύουμε με την φαντασία μας τον οποιονδήποτε κρυφό μας έρωτα.. σε σημείο όμως να διογκώνουμε τα ελαττώματα του επίσημου δεσμού μας, ακόμη κι αυτά που κάποτε τα βρίσκαμε χαριτωμένα !!.
 
Και τέλος, ενώ αρκούμαστε στο φλέρτ και δεν έχουμε πρόθεση να προχωρήσουμε σε “στενότερες επαφές”.. αρχίζει το απέναντι άτομο να στενεύει τα όρια μας, να ζητάει περισσότερο χώρο στην ζωή μας, έως και να αποκτά δικαιώματα που δεν έχουμε δώσει. Σε άλλες περιπτώσεις δεχόμαστε μια συνάντηση με σκοπό να ξεκαθαρίσουμε τις θέσεις μας, που ωστόσο αναπόφευκτα καταλήγει σε sex ~ σε άλλες περιπτώσεις αφήνουμε να υπονοηθεί ότι θα δημιουργηθεί μελλοντικά σχέση, ώστε το ενδιαφερόμενο άτομο να μην απομακρυνθεί ~ και σε ορισμένες περιπτώσεις, το άτομο γίνεται έντονα ενοχλητικό διότι δεν μπορεί να αποδεχθεί την απόρριψη, σε σημείο να δημιουργήσει πρόβλημα στην υπάρχουσα σχέση μας !!
 
Πολλά τα σενάρια λοιπόν, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι συνήθως ερωτευόμαστε αρχικά με την Ιδέα του Έρωτα, και όχι καθ’ αυτού με το πρόσωπο που θα έπρεπε να τον αντιπροσωπεύει. 

Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που ερωτευόμαστε αρκετές φορές στην ζωή μας, και απογοητευόμαστε ακόμη πιο συχνά !!.
 
 
* * ΔΥΣΤΥΧΩΣ .. η απογοήτευση και σε όλες τις παρακάνω περιπτώσεις είναι αναπόφευκτη. Και τούτο διότι αργά ή γρήγορα, θα προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Και η Πραγματικότητα έχει πολλές όψεις: 

_ Μία από αυτές τις μορφές είναι, να αντιληφθούμε ότι το δεύτερο πρόσωπο θεωρεί ότι μελλοντικά θα γίνουμε για πάντα το αποκλειστικό του ταίρι. Συνήθως τότε νιώθουμε εγκλωβισμένοι μέσα σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Απ’ την μια αναρωτιόμαστε γιατί το συνεχίζουμε, κι απ’ την άλλη δεν βρίσκουμε άλλοθι για να φύγουμε. Απ’ την μια ψάχνουμε τρόπους για να απομακρυνθούμε, κι απ΄ την άλλη δεν μας αφήνει η γλυκιά συνήθεια. Κι έτσι προσπαθώντας να κερδίσουμε χρόνο, ευελπιστώντας να βρούμε την ιδανική λύση, βιώνουμε την απόλυτη απόγνωση.. «μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» !!.  

 
_ Μία ακόμη είναι, να επιλέξουμε τελικώς να ακολουθήσουμε το δεύτερο άτομο, και ξαφνικά να διαπιστώσουμε πως ενώ στην ερωτική μας σχέση ήταν όλα τέλεια, τελικά δεν τις προδιαθέτει τις προϋποθέσεις που απαιτεί η συντροφικότητα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Και πολύ φυσικό είναι, το άτομο που πήρε την θέση κάποιου άλλου στην ζωή μας, με την πάροδο του χρόνου να πάψει να είναι το θεϊκό κορμί που μόλις το αγγίζαμε ηλεκτρίζονταν όλο μας το “είναι”. Καταλήγει σε ένα κορμί με όλες τις φυσιολογικές ανθρώπινες λειτουργίες του, τις κακοσμίες του, τις ασθένειες του, με τις ανόρεκτες στιγμές του.
Με τον καιρό επίσης παύει να υπάρχει το πέπλο του μυστηρίου στην μεταξύ μας σχέση, καθώς γίνεται μέρος της καθημερινότητας μας. Γίνεται ένα πρόσθετο μέρος των υποχρεώσεων μας – γίνεται το άτομο που απαιτεί να έχει λόγο στις αποφάσεις μας – γίνεται η φωνή που μας υπενθυμίζει τα άχαρα πρακτικά θέματα μας – γίνεται ο συνέταιρος στην τσέπη μας. Με απλά λόγια.. «η νέα σχέση γίνεται μια απ' τα ίδια που είχαμε» !!.

 _ Και το χειρότερο όλων των περιπτώσεων είναι, να έχουμε καταστρέψει κάτι ουσιαστικό και καλά θεμελιωμένο που υπήρχε προηγουμένως στην ζωή μας, και που αποδείχθηκε το λιμάνι μας σε κάθε θαλασσοταραχή. 
Βέβαια το θέμα είναι..  Άν θα υπάρχει πλέον δρόμος επιστροφής !!. 

Συνεπώς, θα πρέπει να αναρωτηθούμε..  «εάν κλονίζει μια σχέση μόνο η απιστία στην πράξη, ή δεν είναι ήδη κλονισμένη όταν η/ο σύντροφος μας είναι με την σκέψη αλλού ?!»
 
* * Το θαυμάσιο είναι να έχουμε αγαπήσει το άτομο που κάποτε είχαμε ερωτευτεί, και το ίδιο πρόσωπο να συνεχίζει να μονοπωλεί το ερωτικό μας ενδιαφέρον. Να νιώθουμε να γεμίζει την ζωή μας ακόμη και στα δύσκολα. Και καθότι τα θαυμάσια πράγματα δεν εμφανίζονται ως «μάννα εξ’ ουρανού» .. οφείλουμε να επιλέγουμε τον σύντροφο της ζωής μάς με προσγειωμένα κριτήρια, και δίχως ωραιοποιημένους συναισθηματισμούς. Αρχίζοντας μάλιστα πρώτα απ’ τα ελαττώματα του, τα οποία είναι η προίκα της κάθε ψυχής – αγαπόντας τις ατέλειες του που άλλωστε έχει το κάθε κορμί -  κατανοώντας πως υστερεί θα σε κάποια θέματα, καθώς άλλωστε κανένας άνθρωπος δεν έχει υπερ_ικανότητες !!. 

Άλλωστε ουδείς τέλειος.. ούτε καν’ εμείς οι ίδιοι. Ας μην το ξεχνάμε αυτό, θέλοντας τα πάντα μονά – ζυγά δικά μας. Λόγοι απιστίας στην ουσία δεν υπάρχουν .. υπάρχουν όμως σημαντικοί λόγοι, που τότε, δεν αποφεύγεται η διάλυση ενός γάμου ή μιας σχέσεις. _
 
 
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*