*Σύντομο Ιστορικό Αφιέρωμα στην γιορτή της Μητέρας*

 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι και φίλες μου.

Πρόκειται για μια συνοπτική αναδρομή από την αρχαιότητα έως και τις νεότερες εποχές, σχετικά με την ημέρα του εορτασμού της γονιμότητας όπως και της μητρότητας.
 
Κατά τον 20ό αιώνα, μετά το Αγγλικό και το Αμερικάνικο κίνημα των γυναικών, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Και μάλιστα για τους χριστιανούς, εορτάζεται παράλληλα και η Μητέρα των πάντων, η Παναγία !!
 
 ~   Είναι ημέρα ευχαριστιών προς κάθε γυναίκα που μέσα απ' τα σπλάχνα της έχει φέρει στον κόσμο μια νέα ψυχή. Αλλά και προς την αξιέπαινη γυναίκα, που έδωσε την μητρική στοργή σ' ένα ξένο παιδί.
 ~   Είναι η ημέρα όπου συνειδητοποιούμε πως κάποια πρόσωπα είναι αναντικατάστατα για εμάς, ακόμη κι αν υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ μας. 
 ~   Είναι η πιο κατάλληλη ημέρα του χρόνου για να εκδηλώσουμε την αγάπη μας, είτε με λόγια είτε με πράξεις προς την γυναίκα που μας έφερε στην ζωή, ή που έγινε για εμάς η δική μας μητέρα.
~    Είναι η ημέρα που με την δική μας συμπεριφορά απέναντι στην μητέρα μας, διδάσκουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό προς το δικό μας πρόσωπο. 
~    Είναι η ημέρα που μια ζεστή αγκαλιά και ένα «σε ευχαριστώ που υπάρχεις για μένα».. 

έχουν μεγαλύτερη αξία από ένα «συγνώμη αν σε έχω πληγώσει» !!. 
 

Το Μεγαλείο του Ενστίκτου της Μάνας Φύσης:

Το μητρικό ένστικτο είναι ασύγκριτα δυνατότερο από κάθε άλλο, και ευαισθητοποιεί στο έπακρον όχι μόνο την “λεχώνα” γυναίκα, αλλά και όλα τα θηλυκά θηλαστικά ζώα. 

Όντως, κατά την εποχή που θηλάζουν οι μητέρες, οι ευαισθησίες τους αυξάνονται σε υπέρτατο βαθμό, σε σημείο να νιώθουν συμπόνια για όλα τα μικρούλια πεινασμένα ορφανά, και δέχονται να τα θηλάσουν, ακόμη κι όταν δεν είναι του ιδίου είδους.

Γνωστή σε όλους η έκφραση «σαν τον σκύλο με την γάτα»:

Κι όμως, έχουμε δεί σκυλίτσα να θηλάζει ορφανά γατάκια – έχουμε δεί κατσίκα να θηλάζει σκυλάκια – έχουμε δεί λύκαινα να υιοθετεί αλεπουδάκι και να το θηλάζει – έχουμε δεί μητέρα λιονταρίνα να παίρνει υπό την προστασία της ένα νεογέννητο καγκουρό .. και πολλά άλλα παρόμοια αξιοσημείωτα φαινόμενα, που κάτω από άλλες συνθήκες θα λέγαμε πως είναι έξω από την φύση τους !!

ΕΠΟΜΕΝΩΣ: Τα πρωτογενή ένστικτα που υπερτερούν της ανθρώπινης νοημοσύνης, είναι αυτά που σπάζουν το φράγμα της διαφορετικότητας σε πολλές περιπτώσεις, και εξανεμίζουν την έννοια του ρατσισμού !!.

        Ωστόσο..  με αφορμή του εορτασμού της μητρότητας, συνιστώ την αποφυγή εγκυμοσύνης σε γυναίκες που δεν έχει ωριμάσει πραγματικά το ένστικτο της μητρότητας μέσα τους, ή σε γυναίκες που οι συνθήκες δεν τις επιτρέπουν στο να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις απέναντι σε μια ψυχή που θα φέρουν στην ζωή.

Τονίζω επίσης πως είναι τρομερό λάθος να αποφασίζει μια γυναίκα να γίνει μητέρα, είτε λόγω της επιθυμίας του συντρόφου της να γίνει πατέρας – είτε για να φέρει κοντά της τον άνδρα που αγαπάει – είτε ελπίζοντας πως ο ερχομός ενός παιδιού μπορεί να συμβάλει στην εξάλειψη των προβλημάτων που έχουν κλονίσει την σχέση της με τον σύντροφο της.

* * Το μυστικό σε ένα ζευγάρι είναι να νιώθει γεμάτο – ολοκληρωμένο μαζί και χωρίς παιδί, ώστε ο ερχομός ενός παιδιού στην συνέχεια, να επισφραγίσει την ευτυχία τους !!. 

~ ~ Το ιστορικό του εορτασμού της Ημέρας της Μητέρας: 

Οι πρώτες αναφορές για την γιορτή της μητέρας και της μητρότητας, έρχονται από την αρχαία Ελλάδα.

Ήταν μια από τις σπουδαιότερες γιορτές της άνοιξης προς τιμή της Γαίας (μητέρα Γής), ως μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Η Γαία, που σύμφωνα με την μυθολογία ήταν σύζυγος του Ουρανού, ήταν η προσωποποίηση της φύσης και βλέπουμε να λατρεύεται ως υπέρτατη θεότητα.

Αργότερα την Γαία την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα, μητέρα του Δία και σύζυγος του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύονταν ως "Μητέρα των Θεών", καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη γυναικά που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, και ειδικότερα κατά τον πολυήμερο εορτασμό της Εαρινής Ισημερίας, τιμώντας αυτήν ως θεά της Γής και της γονιμότητας.

Ωστόσο αργότερα, όταν ο Ουρανός, ο Κρόνος, και όλοι Ολύμπιοι θεοί πήραν την θέση τους στο Σύμπαν ως Ουράνια Σώματα, μια νέα μορφή θεότητας, η Κυβέλη, άρχισε να τιμάται ως μητέρα της Γής και της γονιμότητας, αντίστοιχη της θεάς Ρέας της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Μάλιστα η Κυβέλη, εορτάζονταν με ιδιαίτερες διαδικασίες και με δοξασίες ως μητέρας των θεών, όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος <<Κυβέλα Μάτερ θεών>>. 

~ ~ Μετά Χριστού:

      Οι γιορτές προς τιμή της μητέρας Γής, την αναγέννηση της φύσης με την Εαρινή Ισημερία, συνεχίστηκαν απ’ πολλούς και διαφορετικούς λαούς και μετά την Αλεξανδρινή εποχή, δηλαδή ακόμη και στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού.

Καθώς όμως ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας", και της Θεοτόκου Μαρίας, Μητέρα όλων, αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την γυναίκα μητέρα και Μητέρα όλων. 

Ο προαναφερόμενος παράλληλος εορτασμός ξεκίνησε το 1929 με προφανή τον συμβολισμό.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ωστόσο, η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής και έτσι συνεχίζεται. 

Δηλαδή, ο εορτασμός της Υπαπαντής αφορά την Παναγία, όπου με τον Ιωσήφ πήγαν τον 40ήμερο μικρό Χριστό σε Ναό για ευλογία. Πήγαν για να "σαραντίσει" η Παναγία όπως λέγεται με την μετέπειτα ορολογία. 
Ο Σαραντισμός είναι μια κίνηση που συνηθίζουν να κάνουν οι χριστιανές μητέρες πριν την βάφτιση του βρέφους. Και μάλιστα έως τις σαράντα μέρες, οι λεχώνες αποφεύγουν να βγαίνουν από το σπίτι με το μωράκι τους. Βέβαια στις μέρες μας καταφεύγουν στον λεγόμενο μισό σαραντισμό (στις 20 ημέρες), λόγω των υποχρεώσεων της σύγχρονης εποχής. 

Όμως, κατά την δεκαετία του 1960 ο χριστιανικός εορτασμός ατόνησε, και υπερίσχυσε η δυτικόφερτη συνήθεια του εορτασμού της μητέρας την 2η Κυριακή του Μαΐου.

Και συγκεκριμένα:

       Η αποκαλούμενη "Mothering Sunday" μας μεταφέρει στην Αγγλία του 16ου αιώνα μ.Χ.

Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους, έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους. 

Στη μετέπειτα σύγχρονη εποχή, η Αμερικανίδα Άννα Μαρία Τζάρβις, ήταν η πρώτη που είχε την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμήν της μητέρας παγκοσμίως. Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν.

Τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερώθηκε ως εθνική εορτή, με εορτασμό αυτής την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. 
Έκτοτε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. 

Ακόμη:

Αρχικά επιλέχτηκε το λευκό γαρύφαλλο ως λουλούδι σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή το λευκό χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και την φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης. Το δε άρωμα του, λέγεται ότι συνοδεύει τις προσευχές της κάθε μητέρας προς την Παναγία, για να προφυλάξει τα παιδιά της από κάθε πόνο – απογοήτευση και ασθένεια.

Βέβαια όπως συμβαίνει όμως και με κάθε άλλη γιορτή, η Ημέρα της Μητέρας γρήγορα εμπορευματοποιήθηκε από την βιομηχανία των λουλουδιών, και έτσι το λευκό γαρύφαλλο σύντομα ξεχάστηκε !!. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: 

Χαροκαμένες Μανούλες !!

Γονατίστε μπροστά στην Μητέρα όλων μας Την Παναγία, και ζητήστε δύναμη από την δύναμη Της. Δεν υπάρχει πιο τραγική μητέρα από Εκείνη, που άντεξε να βλέπει ανήμπορη τα φρικτά βασανιστήρια Του παιδιού Της και την μαρτυρική σταύρωση Του !!
Προσευχηθείτε σε Αυτήν, και πιστέψτε με, θα σας δώσει απλόχερα την αντοχή για να μπορέσετε να συνεχίσετε την ζωή σας και μετά την απώλεια του παιδιού σας. 

Με πολλή αγάπη, αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου !!

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*