Ο "Μπαμπούλας" των παιδικών μας χρόνων.. όταν συνεχίζει να μάς ακολουθεί !!

 Το παρόν άρθρο μου στην ουσία είναι το δεύτερο μέρος "Κρίσεις Πανικού":  

Η άγνοια της πραγματικότητας και οι ασάφειες που δημιουργούν αμφιβολίες, οδηγούν σε φοβίες που κατά την παιδική ηλικία ονομάζουμε "Μπαμπούλες".. πλάσματα της φαντασίας που ριζώνουν στο υποσυνείδητο, και μας ακολουθούν σε όλη την πορεία της ζωής μας !!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Οι πέντε βασικές αισθήσεις (όραση – ακοή – οσμή – γεύση – αφή), συμβάλουν στην αποθήκευση υλικού στην μνήμη μας. Έτσι συμβαίνει και οι αναμνήσεις μας έχουν εικόνες, ήχους, μυρωδιές, γεύσεις κ.λ.π. 

Ταυτόχρονα όμως η κάθε ανάμνηση συνδέεται και με συναισθήματα, καθώς η κάθε στιγμή που βιώνουμε, εμπλουτίζεται και με το ανάλογο συναίσθημα. Ακόμη κι αν οι μνήμες της παιδικής ηλικίας ξεθωριάσουν, ακόμη κι αν πάθουμε αμνησία.. η "Αισθητήρια Μνήμη" ανασύρει την αίσθηση που μάς διαπέρασε, ως αισθητήρια εμπειρία βιώματος, ευχάριστη ή δυσάρεστη.

Αυτή και η εξήγηση όταν έχουμε την αίσθηση "κάπου το έχω ξαναζήσει αυτό".. ή όταν πέφτουμε ξαφνικά ψυχολογικά, δίχως να είναι ξεκάθαροι οι λόγοι.   
 
     Συνεπώς αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου. Όταν τα βιώματα μας, τοποθετούνται σε εποχές όπου δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη ο ειρμός των σκέψεων ώστε να υπάρχει και έλεγχος συναισθημάτων, ή εφόσον συνέβησαν κάποια γεγονότα σε εποχές που οι αναμνήσεις συνοδεύονταν με ψευδαισθήσεις .. τότε αναπόφευκτα, κουβαλάμε μέσα μας τον "Μπαμπούλα" παρελθοντικών χρόνων !! 

Αποφεύγοντας επομένως να αντιμετωπίσουμε τις "θαμμένες" μνήμες μας, προκειμένου να μην αναβιώσουμε την δυσάρεστη αίσθηση που μας προκάλεσαν, απλά συνεχίζουμε να κουβαλάμε τον "μπαμπούλα" μέσα μας. 

Ενώ αναλύοντας τα γεγονότα, προσπαθώντας παράλληλα να επιστρέψουμε στον παρελθόντα χρόνο, αφενός μπορούμε να χειριστούμε στην συνέχεια τις φοβίες μας, και αφετέρου να λυτρωθούμε από μνήμες που μάς στιγμάτισαν ως άσχημες εμπειρίες.

Δεν υπάρχει άνθρωπος δίχως τραυματικές εμπειρίες, που έχουν γίνει ο μεγαλύτερος φόβος του να μην επαναληφθούν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει τόσο άσχημα, που να ντρέπεται να το διηγηθεί. Αυτοί είναι και οι βασικότεροι λόγοι που άλλοτε γινόμαστε υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά μας, κι άλλοτε τους επιτρέπουμε την κατάχρηση ελευθερίας που τους δίνουμε !! 

Ας το αναλύσουμε λοιπόν, ξεκινώντας αντιμετωπίζοντας τους δικούς μας "μπαμπούλες":   

* * Πανικός !! .. και τότε ο φόβος κάνει τον λύκο να φαίνεται μεγαλύτερος !!

 Ωστόσο οι φοβίες αποβάλλονται, και έτσι ο πανικός αντιμετωπίζεται δίχως ψυχοφάρμακα:

 

Τί ορίζεται ως Κρίση Πανικού, και τί ως Διαταραχή Πανικού ?! 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου. Σωστά λέγεται ότι "ο φόβος κάνει τον λύκο να φαίνεται μεγαλύτερος" !! 

Όλοι οι άνθρωποι παθαίνουμε κρίσεις άγχους, και είναι φυσιολογικό. Άλλοι συχνότερα και άλλοι σπανιότερα, ανάλογα με τον βαθμό ψυχραιμίας του κάθε ατόμου. Ωστόσο οι «κρίσεις άγχους», δεν συγκρίνονται με τα συμπτώματα που προκαλούν οι «κρίσεις πανικού» !! 
 
Τον πανικό τον προκαλεί κάποιος ισχυρός φόβος σχετικά με την απώλεια ζωής, όπου επεμβαίνει το ένστικτο της επιβίωσης, δραστηριοποιώντας με τους ίδιους τρόπους κάθε ζωντανή ψυχή. Σε αυτές τις περιπτώσεις παύει να καθοδηγεί το άτομο η λογική, ωστόσο εφόσον είναι δικαιολογημένος ο πανικός, η αντίδραση θεωρείται επίσης φυσιολογική.

Η εντύπωση όμως του ατόμου ότι το παραμονεύει κάτι το τρομακτικό, κάποιες σκέψεις που του δημιουργούν μια ακαθόριστη αίσθηση κινδύνου, ή ο φόβος ότι θα επαναληφθεί μια εμπειρία που το άτομο έφτασε στα όρια απώλειας ζωής.. τα παραπάνω και αρκετά άλλα, μπορούν να οδηγήσουν σε παραλογισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις έως και τρομακτικές παραισθήσεις. 

Αυτό προκαλεί τον αβάσιμο πανικό ~ και ο πανικός με την σειρά του σοβαρά οργανικά προβλήματα, τα οποία ονομάζονται «Ψυχοσωματικά» !! 

Ας το αναλύσουμε λοιπόν:

  
Διαβάστε περισσότερα >>